MAHKEMESİ : İŞ MAHKEMESİ

Davacı, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı ile yıllık izin ücreti, fazla mesai ücreti, asgari geçim indirimi ile ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davalılar avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I


A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili; müvekkilinin davalılara ait işyerinde 01/04/2002 tarihinden 26/09/2010 tarihine kadar çalıştığını, iş akdinin haksız olarak feshedildiğini, alacaklarının ödenmediğini iddia ederek, kıdem ve ihbar tazminatları ile yıllık izin, fazla çalışma, asgari geçim indirimi ve ulusal bayram genel tatil çalışma ücretlerinin davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalılar vekili; davacının 27/10/2007-01/10/2010 tarihleri arasında çalıştığını, bu tarihler içinde de 150 gün özel işleri nedeniyle ücretsiz izin kullandığını, davacının haklı bir neden olmaksızın ve mazeret bildirmeksizin işten kendisinin çıktığını, başka yerde çalışmaya başlaması nedeniyle kendisinin işten ayrıldığını, davacının asgari geçim indirimlerinin ödenmemesi ve asgari geçim indirimi talep etmesi üzerine müvekkiller tarafından işten çıkartıldığı iddiasının tamamen gerçek dışı olduğunu, fazla mesaisi olmadığından ücret talep etme hakkı olmadığını, davacının çalıştığı süre itibariyle milli bayram, resmi ve genel tatil günlerinde çalışmasının olmadığını, yıllık ücretli izinlerini kullandığını savunarak, davanın reddini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece davanın kısmen kabulü ile kıdem ve ihbar tazminatları ile yıllık izin, fazla çalışma ve ulusal bayram genel tatil çalışma ücretlerinin tahsiline, asgari geçim indirimi alacak talebinin reddine hükmedilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalılar temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalıların aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacının fazla mesai yapıp yapmadığı hususunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Dosya kapsamından fazla çalışma süresinin davacı tanık beyanlarına itibarla haftada 2.5 saat üzerinden belirlendiği anlaşılmaktadır. Beyanına itibar edilen davacı tanıkları işyeri çalışanı olmayıp, çalışma düzenini bizzat bilemeyeceklerinden beyanlarına itibar edilemez. Bu nedenle fazla çalışma talebinin işyeri çalışanı olan davalı tanık beyanları değerlendirilerek bir sonuca varılması gerekirken bu talebin işyeri çalışanı olmayan davacı tanık beyanlarına göre kabulü hatalıdır.
3-Dosya kapsamından davacının işyerinde çalıştığı süre içerisinde ücretsiz izin kullandığı anlaşılmaktadır. Ücretsiz izinde geçen süreler kıdem tazminatına esas süre bakımından dikkate alınmaz ve kural olarak, ücretsiz izin süresi boyunca işverenin ücret ödeme borcu yoktur. Hesabına itibar edilen bilirkişi kök ve ek raporunda ücretsiz izin günlerinin hizmet süresinden dışlandığı şeklinde bir saptamaya yer verilmiş olmakla birlikte asgari geçim indirimi hesabı içeren ek raporda bu dışlamanın yapıldığı ancak hüküm altına alınan diğer talepler yönünden kök raporda ücretsiz izin günlerinin dışlanmadığı izlenimi edinilmektedir. Bu durumda ücretsiz izin dönemleri dışında kalan hizmet süresi hesaplanmalı ve kıdem tazminatı ile yıllık izin, fazla mesai ve genel tatil alacakları buna göre denetime elverişli şekilde belirlenmelidir. Yazılı şekilde karar verilmesi isabetsizdir.
4-Hüküm altına alınan alacakların net mi yoksa brüt mü olduğunun hükümde belirtilmemesinin infazda tereddüde yol açacağının düşünülmemesinin infazda tereddüde yol açacağının düşünülmemesi de hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgililere iadesine, 11/01/2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.