MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Müştekilerin alınan beyanında, olay günü aracın kapılarını kilitleyerek ayrıldıkları, 11.11.2013 tarihli görgü ve tespit tutanağına göre,... plakalı aracın kapı ve camlarında herhangi bir zorlama izinin bulunmadığı, tanık ...’in 11.11.2013 tarihli kolluk ifadesinde “şahıs elinde bir cisimle aracın anahtar deliğine sokarak, aracı normal bir şekilde açtı” şeklinde beyanda bulunması karşısında; suça sürüklenen çocuk ...’ın aracın kapılarını taklit anahtarla ya da diğer bir aletle kilit açmak suretiyle açtığının anlaşıldığı, bu şekilde gerçekleşen eyleminin de 5237 sayılı TCK"nın 142/2-d maddesinde düzenlenen suçu oluşturduğu gözetilmeden sanık ve suça sürüklenen çocuklar hakkında aynı Kanun"un 142/1-b maddesi gereğince uygulama yapılması, sanık ... hakkında 5237 sayılı TCK’nın 38. maddesi delaletiyle hüküm kurulmuş olmasına rağmen, suça sürüklenen çocuk ...’ı, çantaları çalmaları için suça azmettiren sanık hakkında tayin edilen cezanın 5237 sayılı TCK"nın 38/2. maddesi gereğince arttırılması gerektiğinin gözetilmemesi aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış, hırsızlık suçundan hüküm kurulurken kararda uygulama maddelerinin gösterilmemesi mahallinde eklenmesi mümkün eksiklik olarak kabul edilmiş; sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hâkimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin olarak ONANMASINA, 10.07.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.