7. Hukuk Dairesi 2013/10650 E. , 2014/6027 K.
"İçtihat Metni"Mahkemesi : Kayseri 2. İş Mahkemesi
Tarihi : 31/12/2012
Numarası : 2011/610-2012/1028
Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtayca incelenmesi taraflar vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davacının tüm, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine,
2-Davacı işçilik alacaklarının ödenmemesi nedeniyle iş sözleşmesini feshettiğini belirterek kıdem tazminatı ile bazı işçilik alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı davanın reddini istemiştir.
Mahkemece toplanan deliller ve bilirkişi raporuna göre davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Taraflar arasında davacı işçinin fazla mesai çalışması yapıp yapmadığı uyuşmazlık konusudur.
Fazla mesai yaptığını ispat yükü işçiye, çalışma olgusunun ispatlanması halinde ücretlerinin ödendiğini ispat yükü ise işverene düşmektedir.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak fazla çalışmanın yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda tarafların tanık beyanlarıyla sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalarda bu noktada gözönüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
İmzalı ücret bordrolarında fazla çalışma ücreti ödendiği anlaşılıyorsa, işçi tarafından gerçekte daha fazla çalışma yaptığının ileri sürülmesi mümkün değildir. Ancak, işçinin fazla çalışma alacağının daha fazla olduğu yönündeki ihtirazi kaydının bulunması halinde, bordroda görünenden daha fazla çalışmanın ispatı her türlü delille söz konusu olabilir. Buna karşın, bordroların imzalı ve ihtirazi kayıtsız olması durumunda dahi, işçinin geçerli bir yazılı belge ile bordroda yazılı olandan daha fazla çalışmayı yazılı delille kanıtlaması gerekir. İşçiye bordro imzalatılmadığı halde, fazla çalışma ücreti tahakkuklarını da içeren her ay değişik miktarlarda ücret ödemelerinin banka kanalıyla yapılması durumunda da ihtirazi kayıt ileri sürülmemiş olması, ödenenin üzerinde fazla çalışma yapıldığının yazılı delille ispatlanması gerektiği sonucunu doğurmaktadır.
Somut olayda, davacı güvenlik görevlisi olduğu dönemde 5 gün tek güvenlik görevlisi olarak 07.00-23.00 arası çalıştığını, gişe görevlisi olduğu dönemlerde ise 5 gün 08.30-23.00 arası, Cumartesi–Pazar ise öğlen gelip 19.00-20.00 ye kadar çalıştığını belirtmiştir. Mahkemece, davacının güvenlik görevlisi olduğu dönemde fazla mesaisinin bordrosunda gösterilip ödendiği ve gişe görevlisi olarak çalıştığı dönemde ise 7 gün günde 3 saat çalıştığı ve haftada 21 saat fazla mesai yaptığı kabul edilmiştir. Öncelikli olarak davacı fazla mesai alacağı talebinde tanık deliline başvurmuştur. Davacının Sanayi Şubesinde çalıştığı dönem olan 01.06.2008-31.01.2009 tarihleri için bu dönemi bilen tanığı yoktur. Bu dönem çalışma davacı tarafından ispatlanamamış olmasına rağmen bu dönem için de fazla mesai hesabı hatalı olmuştur. Ayrıca dosya da dinlenen tanık beyanlarıyla Pazar günü işyerinde çalışma olduğu ispatlanamamıştır. Cumartesi günleri için ise sürekli bir çalışmanın olduğu ispatlanamamıştır. Bu nedenle mahkemece yapılması gereken davacının Sanayi Şubesi dönemi ve tüm çalışma döneminde geçen Pazar günlerini fazla mesai hesabında dışlamak, Cumartesi günü için ise, tanık beyanlarını tekrar değerlendirmek suretiyle ne kadar sıklıkla çalışıldığını tespit ederek fazla mesai alacağını hesaplamaktır.
Mahkemece bu husus yerine getirilmeksizin eksik inceleme ile hüküm kurulması hatalı olup bozmayı gerektirmiştir
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davalı tarafa iadesine, aşağıda yazılı temyiz harcının davacıya yükletilmesine, 13.03.2014 gününde oybirliği ile karar verildi.