
Esas No: 2013/12031
Karar No: 2014/6442
Karar Tarihi: 20.03.2014
Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2013/12031 Esas 2014/6442 Karar Sayılı İlamı
"İçtihat Metni"
Mahkemesi :Antalya 3. İş Mahkemesi
Tarihi :01/02/2013
Numarası :2011/177-2013/49
Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtay"ca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşılmakla, dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine,
2-Davacı, Antalya Havalimanı işyerinde 02.06.2004-14.02.2011 tarihleri arasında ikram işçisi olarak çalıştığını, Toplu İş Sözleşmesinin part time çalışan işçilerle tam süreli çalışan işçiler arasında farklı uygulandığını, eşitsizliğin giderilmesini talep ettiklerini bu konuda BÇM nin de tespiti bulunduğunu, BÇM raporunda tahdidi olarak sayılmamışsa da taraflarınca TİS 6.maddesinde yer alan “sözleşmeden yararlanma” maddesi ile kadrolu personel ile part time çalışan işçiler arasında ayrım yapıldığı bu aykırılıklar sebebi ile davacının iş akdini feshettiğini ileri sürerek kıdem tazminatı ile fazla çalışma, ulusal bayram genel tatil, ikramiye, vardiya primi ve izin yardımı alacaklarının tahsilini istemiştir.
Davalı, davacının iş sözleşmesinin feshine dayanak olarak Antalya Bölge Çalışma Müdürlüğünün 27.09.2010 tarih ve 91 sayılı raporunda yer alan kısmi süreli çalışan işçilerinde TİS hükümlerinden yararlanması gerektiği tespitine istinaden iş akdini feshettiğini, müfettişliğin Toplu İş Sözleşmesi hükümlerini tam olarak değerlendirmeden yaptığı bu tespitten dönüldüğünü, Antalya Bölge Çalışma Müdürlüğünün bilahare 24.05.2011 tarihinde yaptığı kapsamlı incelemede part time çalışan işçilere de Toplu İş Sözleşmesi hükümlerinin uygulandığı herhangi bir ayrımcılık yapılmadığının tespit edildiğini davacıya doğrudan TİS hükümlerinin uygulandığını bildirerek davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, iş akdinin kıdem tazminatı ödenmesini gerektirmeyecek şekilde sona erdirildiğinin ispatının davalı işverene ait olduğu, davalı işverence bu husus ispat olunamadığından, davacının kıdem tazminatına hak kazandığı gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Toplu İş Sözleşmesinin 6.maddesine göre tam süreli çalışanla kısmi süreli çalışan arasında fark yaratılmış ve davacı bu hükmü kabul etmiştir. TİS tarafları bağlayıcı olup davacının TİS’ten kaynaklanan ve tam süreli çalışanların yararlandığı taleplerinin reddi gerekirken kabulü hatalı olup bozma nedenidir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda açıklanan nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 20.03.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.