MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalı ... aleyhine 11/12/2012 gününde verilen dilekçe ile maddi ve manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 23/12/2014 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi taraflar vekillerince süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçelerinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının tüm, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2-Davacının diğer temyiz itirazlarına gelince;
Dava, yaralama eyleminden kaynaklanan maddi ve manevi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm, taraflarca temyiz edilmiştir.
Davacı vekili; müvekkili ile davalı arasında yolcu taşımacılığı meselesi nedeniyle husumet bulunduğunu, olay günü aynı nedenle davalının oğlu olan dava dışı... ile tartıştıklarını, daha sonra tartışmaya davalının da dahil olduğunu, davalının kendisini bıçakla yaraladığını ve eylemi nedeni ile .... Asliye Ceza Mahkemesi"nde yargılandığını, yaralanması nedeniyle ameliyat olduğunu ve 7 gün hastanede yattıktan sonra taburcu olduğunu, olay nedeni ile maddi ve manevi zararlarının olduğunu belirterek oluşan maddi ve manevi zararlarının tahsilini talep etmiştir.
Davalı davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece; maddi tazminat yönünden; davaya konu olan yaralanma nedeni ile davacının 8 iş ve gücünden kaldığı, yaptığı işin yolcu taşımacılığı olması nedeni ile ilgili dernekçe bildirilen günlük kazanç miktarı esas alınarak 8 günlük çalışamama nedeni ile ücret kaybına, yine tedavi gördüğü hastane tarafından bildirilen tedavi giderlerinin davacı tarafından ödenen kısmı yönünden tedavi giderinin hüküm altına alınmasına, manevi tazminat talebinin de kısmen kabulüne karar verilmiştir.
a-Davacının tedavi gördüğü hastane tarafından, davacının davaya konu yaralanması nedeniyle oluşan tedavi giderlerinin 1.288,36 TL olduğu, bu giderin 600 TL"sinin davacı tarafından ödendiğinin, kalan miktara dava dışı ...."ın kefil olduğu ve halen ödenmediği bildirilmiştir. Olay tarihinde yürürlükte olan 818 sayılı BK m.46/1 uyarınca bedensel zarara uğrayan kimse, çalışma gücünü sürekli veya geçici olarak yitirmesinden ve ileride edineceği kazançtan yoksun kalmasından doğan zarar ile bütün giderlerini isteyebilir. Maddenin düzenlenmesinde hükmedilecek tedavi giderinin ödenip ödenmemiş olması
ayrımına yer verilmemiştir. Şu durumda; davacı dava dilekçesinde tedavi gideri olarak 1.153,19 TL talep ettiğine göre bu miktarın tamamına hükmedilmesi gerekirken yalnızca hastaneye ödenen 600 TL"ye hükmedilmesi doğru değildir. Kararın açıklanan bu nedenle bozulması gerekmiştir.
b-818 sayılı Borçlar Kanunu’nun 47. maddesi (TBK 56. maddesi) hükmüne göre hakimin özel halleri göz önünde tutarak manevi zarar adı ile hak sahibine verilmesine karar vereceği bir para tutarı adalete uygun olmalıdır. Hükmedilecek bu para, zarara uğrayanda manevi huzuru doğurmayı gerçekleştirecek tazminata benzer bir fonksiyonu olan özgün bir nitelik taşır. Bir ceza olmadığı gibi mal varlığı hukukuna ilişkin bir zararın karşılanmasını da amaç edinmemiştir. O halde bu tazminatın sınırı onun amacına göre belirlenmelidir. Takdir edilecek miktar, mevcut halde elde edilmek istenilen tatmin duygusunun etkisine ulaşmak için gerekli olan kadar olmalıdır. 22/06/1966 günlü ve 7/7 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararının gerekçesinde takdir olunacak manevi tazminatın tutarını etkileyecek özel hal ve şartlar da açıkça gösterilmiştir. Bunlar her olaya göre değişebileceğinden hakim bu konuda takdir hakkını kullanırken ona etkili olan nedenleri de karar yerinde objektif ölçülere göre isabetli bir biçimde göstermelidir.
Somut olayda; olayın oluş şekli, davacının yaralanma derecesi, olay tarihi ve yukarıdaki ilkeler dikkate alındığında davacı lehine hükmedilen manevi tazminat miktarı azdır. Davacı yararına daha üst düzeyde manevi tazminat takdir edilmesi gerekirken yazılı biçimde karar verilmiş olması doğru değildir. Kararın bu nedenle bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda (2-a-b) sayılı bentlerde gösterilen nedenlerle BOZULMASINA, davalının tüm, davacının diğer temyiz itirazlarının (1) nolu bentte gösterilen nedenlerle reddine ve davacıdan peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 15/11/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.