MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma, görevi kötüye kullanma
HÜKÜM : Antalya 5. Ağır Ceza Mahkemesi’nin 19/09/2019 tarih ve 2018/344 Esas, 2019/399 Karar sayılı ilamı ile TCK.nın 257/1, 62, 53. ve TCK.nın 155/2, 43, 62, 52/2-4, 53 maddeleri gereğince mahkumiyet hükümlerine karşı Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 9. Ceza Dairesi’nce verilen istinaf başvurusunun esastan reddine dair hükümlere karşı, temyiz isteminin reddine dair 01/09/2020 tarihli ek karar

Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma ve görevi kötüye kullanma suçundan verilen mahkumiyet hükümleri hakkında sanık tarafından istinaf başvurusunda bulunulmasından sonra, Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 9. Ceza Dairesi"nin istinaf başvurusunun esastan reddine dair kurulan hükümlerin sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine, Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 9. Ceza Dairesi"nin temyiz talebinin reddine dair verdiği karar sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
7249 sayılı yasa 10. maddesi ile 1136 sayılı Avukatlık Yasası 59. maddeye eklenen; “Avukatların, avukatlık veya Türkiye Barolar Birliği ya da baroların organlarındaki görevlerinden doğan veya görev sırasında işledikleri suçlar nedeniyle verilen bölge adliye mahkemesi ceza dairelerinin kararları hakkında 04/12/2004 tarihli ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanun’unun 286. maddesinin ikinci fıkrası uygulanmaz” şeklindeki yasal düzenlemenin 11/07/2020 tarihinde yürürlüğe girdiği, usul hukukunda yapılan değişikliklerin“ derhal uygulanma prensibine “tabi olduğu ancak; bu durumun yasa yürürlüğe girmeden evvel verilen “kesinleşmemiş ve kesin olarak verilmemiş” hükümler bakımından derhal uygulanabileceği, bu tarihten evvel kesinleşmiş yahut kesin olarak verilmiş hükümlerde uygulama imkanının bulunmadığı, ayrı bir yasal düzenleme ile Avukatlık Yasası’nda kesin olarak verilmiş hükümlere de uygulanabileceği yönünde bir istisna yer almadığı, bu kapsamda 7249 sayılı yasa 10. maddesi ile gelen değişikliğin 11/07/2020 tarihinden sonra verilen hükümler için derhal uygulanır olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
7249 sayılı yasa 10. maddesinin 11/07/2020 tarihinden sonra verilen hükümler için temyiz yolunu açtığı, 25/11/2019 tarihli hükümlerin hüküm tarihi itibari ile kesin nitelikte olup, temyizi kabil olmadığı, sanığın temyiz isteminin reddine dair 01/09/2020 tarihli 2019/2552-2019/2334 sayılı ek kararında bir isabetsizlik görülmediğinden; bu karara yönelik sanığın temyiz isteminin 5271 sayılı CMK"nın 298. maddesi uyarınca REDDİNE, 08/03/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.