Mahkemesi : İş Mahkemesi
Dava Türü : Alacak

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1-Dosyadaki yazılara, hükmün uyulan önceki Yargıtay bozma ilamına uygun biçimde verilmiş olmasına, bozma ile kesinleşen ve karşı taraf yararına kazanılmış hak durumunu oluşturan yönlerin yeniden incelenmesine hukukça ve yasaca cevaz bulunmamasına göre davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının yerinde olmaması nedeni ile reddine,
2-Davacı vekili müvekkilinin davalıya ait işyerinde çalışırken iş sözleşmesi sonaerdiğini iddia ederek iddia ederek kıdem tazminatı ile bazı işçilik alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı davanın reddini istemiştir.
Mahkemece davanın kısmen kabulüne karar verilmiş, tarafların temyizi üzerine davacı temyizi bakımından, Dairemizin 16.01.2014 tarihli ilamı ile “...Somut olayda mahkemece, bordrolarda fazla mesai tahakkukunun olması ve davacının da bunları ihtirazı kayıtsız imzalamış olması nedeniyle fazla mesai talep hakkının bulunmadığına ve talebin reddine karar verilmiştir. Davacı ise davalının hep aynı miktarda fazla mesai tahakkuku yaptırdığını bunun gerçeği yansıtmadığını, bordrolarda gösterilenden daha fazla mesai yapıldığını araç sevk irsaliyeleri ile ispatladığını belirtmiştir. Dosyaya davacı tarafından 21 adet araç sefer çizelgesi sunulmuştur. Mahkemenin de kabul ettiği üzere davalı işveren tüm bordrolarda fazla mesai tahakkuku göstermiş ve bordroların bir kısmı davacı tarafından imzalanmış, imzasız olanların ise karşılığı eksiksiz olarak davacının banka hesabına ödenmiştir. Hal böyle olunca yukarıda bahsedilen ilke kararı kapsamında davacının bordroda gösterilen fazla mesai miktarından daha fazla mesai yaptığına ancak yazılı delillerle ispatlaması gerekecektir.Bu bağlamda davacı tarafından dosyaya sunulan söz konusu çizelgeler yazılı delil niteliğinde olduğundan davacının bu dönemlere ilişkin fazla mesai alacağının hesaplanması gerekecektir. Mahkemece bu husus yerine getirilmeksizin eksik inceleme ile hüküm kurulması hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.” gerekçesi ile bozulmuştur.
Mahkeme bozma kararına uymuş, ek hesap raporu almış ve davanın kısmen kabulüne karar vermiştir.
Bozma ilamına uyularak hazırlanan ek hesap raporunda belirtildiği üzere davacının fazla mesai yaptığını ispat etmek için sunduğu yazılı delil niteliğindeki “araç sefer çizelgeleri” tüm çalışma dönemini kapsamamaktadır. Ancak bu çizelgelerdeki mesai saatlerinin, davacının yaptığı iş ve işyerinin özelliği dikkate alındığında tanık anlatımları ile de doğrulanması nedeni ile hesap döneminin tümü için (01.01.2007-19.12.2011) haftalık 21 saat üzerinden fazla mesai ücretinin hesap edilmesi ve ödenenlerin mahsubu yerinde olmuştur. Ancak çizelgelerin tüm dönemi kapsamaması nedeni ile hesap edilen fazla mesai ücretinden makul oranda bir hakkaniyet indirimi yapılması gerektiğinin gözetilmemesi hatalı olmuştur.
Kabule göre de, mahkemece bozma sonrası yapılan ıslaha itibarla fazla mesai ücreti hüküm altına alınmıştır.
Mülga 1086 sayılı HUMK"nun 84.maddesindeki hüküm 6100 sayılı HMK"nun 177.maddesinde aynen korunmuş ve ıslahın ancak tahkikat tamamlanıncaya kadar yapılabileceği hükme bağlanmıştır.
YİBBGK"nun 04/02/1948 tarih ve 1944/10 Esas ve 1948/3 Karar sayılı kararında da bozma sonrası ıslahın mümkün olmadığı kesin bir şekilde belirtilmiştir. Bu itibarla bozmadan sonra yapılan ıslaha itibarla arttırılan miktar üzerinden fazla mesai ücretinin hüküm altına alınması hatalıdır.
Yapılacak iş bozma sonrası hesap edilen 16.777,21 TL net fazla mesai ücretinden makul oranda hakkaniyet indirimi ile alacağın miktarını belirlemek, bozma sonrası yapılan ıslahı dikkate almadan dava ile istenen miktar kadarını hüküm altına almak ve varsa fazla hakkın saklı tutulmasına karar vermek olmalıdır.
O halde davalının bu yöne ilişkin temyiz itirazı kabul edilmeli ve karar bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 22.06.2015 gününde oybirliği ile karar verildi.