MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalı ... aleyhine 13/11/2013 gününde verilen dilekçe ile tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 02/07/2015 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi taraflar vekillerince süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçelerinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre tarafların aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2-Davacının diğer temyiz itirazlarına gelince;
Dava, haksız el koymadan kaynaklanan zararın tazmini istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; karar, taraf vekillerince temyiz edilmiştir.
Davacı vekili; müvekkilinin bedelsiz ithal tebliğinden yararlanarak yurt dışından getirdiği aracına tebliğ hükümlerine uygun olarak ithal edilmediği gerekçesiyle 27/11/2000 tarihinde el konularak hakkında suç duyurusunda bulunulduğunu, ceza yargılaması sonucunda beraatine ve zapt olunan aracın iadesine karar verildiğini, bu süreçte aracından mahrum kaldığını belirterek, araçta meydana gelen değer kaybının, aracı kullanamamasından doğan zararın ve tespit dosyasında yapılan giderlerin davalıdan tazmini isteminde bulunmuştur.
Davalı idare vekili; talep edilen tazminatın hukuki dayanaktan yoksun olduğunu belirterek davanın zamanaşımından ve esastan reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece, araçta oluşan hasara dair tazminat isteminin kısmen kabulüne, tespit dosyası giderlerine yönelik talebin kabulüne, davacının aracını el koyma süresince kullanamamasından kaynaklanan zarara ilişkin talebin ise reddine karar verilmiştir.
Dosya kapsamından; davacıya ait araca yurda kaçak olarak getirildiği iddiasıyla 27/11/2000 tarihinde el konulduğu, açılan ceza davasında ... 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 2001/149 esas ve 2007/64 karar sayılı ilamıyla sanık davacının üzerine atılı suçu işlediği sabit olmadığından beraatine ve adına kayıtlı 1988 model aracın iadesine karar verildiği ve kararın kesinleştiği anlaşılmaktadır. Davacının uzun süre aracını kullanamadığı somut bir gerçekliktir. Mahkemece, davacının yeni bir araç alabilmesi için gereken uygun süre ve aracın ne şekilde kullanıldığı dikkate alınarak zarar kapsamının belirlenmesi ve sonucuna göre hüküm kurulması hükmedilmesi gerekirken, açıklanan durum gözetilmeden araç mahrumiyetine ilişkin talebin tümden reddi doğru olmamıştır.
Şu halde, belirtilen şekilde araştırma yapılarak aracın kullanılamamasından doğan zarar kapsamı belirlenmeli, ayrıca zararın tayininde BK’nın 42 (TBK.50) maddesi de gözetilmelidir. Bu yönlerin dikkate alınmamış olması kararın bozulmasını gerektirmiştir.
3-Davalının diğer temyiz itirazlarına gelince;
a)... 3. Sulh Hukuk Mahkemesi"nin 2013/5 değişik iş sayılı dosyasında yapılan tespit giderleri 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu 323. maddesi kapsamında sayılan yargılama giderlerinden olup maddi tazminat kapsamında değerlendirilmesi doğru olmamış, bu durum kararın bozulmasını gerektirmiştir.
b)Dosyadaki bilgi ve belgelerden; davacının el konulan aracı 1997 yılında devraldığını beyan ettiği anlaşılmaktadır. Söz konusu araç, 26/06/1998 tarihinde Kapıkule sınır kapısından giriş, 06/08/1998 tarihinde ise çıkış yapmış olup bütün bu işlemleri ... adlı şahıs gerçekleştirmiştir. İdari soruşturma aşamasında bu durum davacıya sorulduğunda davacı 26/03/2001 tarihli ifadesinde Türkiye"ye hiçbir zaman gelip gitmediğini ve ... adlı şahsı da tanımadığını beyan etmiştir. Davacının üzerine kayıtlı bir aracın iki aylığına başkası tarafından kullanılarak bulunduğu ülke dışına çıkartıldığını bilmemesi hayatın olağan akışına aykırıdır. Bu davranışıyla idareyi davaya konu işlemleri yapmaya kendisi yönlendirmiş olup müterafik (bölüşük) kusuru bulunduğu da açıktır. Şu halde, hükmedilecek tazminat miktarından BK.43 (TBK.51) maddesi gereğince uygun miktarda indirim yapılarak sonucuna göre karar verilmesi gerekirken bu durumun gözardı edilmesi doğru olmamış ve kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda (2) sayılı bentte gösterilen nedenlerle davacı yararına, (3/a-b) sayılı bentlerde gösterilen nedenlerle davalı yararına BOZULMASINA, tarafların diğer temyiz itirazlarının (1) sayılı bentte gösterilen nedenlerle reddine ve davacıdan peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 04/12/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.