MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı tarafından, davalılar aleyhine 20.04.2012 gününde verilen dilekçe ile geçit hakkı kurulması talebi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın kabulüne dair verilen 11.09.2015 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı ... vekili Av. ... tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:

K A R A R

Dava, Türk Medeni Kanununun 747. maddesi gereğince geçit hakkı kurulması isteğine ilişkindir.
Davacı, 502 parsel sayılı taşınmaz maliki olduğunu, Hazineye ait olan 501 ve ..."e ait olan 500 parsel sayılı taşınmazlardan geçit hakkı tesisini talep ve dava etmiştir.
Davalı ... vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, dahili davalı ... dışındaki diğer dahili davalılar yönünden davanın reddine, davalı ..., ... ve dahili davalı ... yönünden davanın kabulüne, davacıya ait 502 parsel sayılı taşınmaz lehine 500, 501 ve 509 parsel sayılı taşınmazlar aleyhine, 07.10.2013 tarihli fen bilirkişileri raporuna ekli krokide gösterilen 3. alternatife göre geçit hakkı kurulmasına karar verilmiştir.
Hükmü, davalı ... vekili temyiz etmiştir.
Geçit hakkı tesisi ile genel yola bağlantısı olmayan veya yolu bulunsa bile bu yol ile ihtiyacı karşılanamayan taşınmazın genel yolla kesintisiz bağlantısı sağlanır. Uygulama ve doktrinde genellikle bunlardan ilkine "mutlak geçit ihtiyacı" veya "geçit yoksunluğu", ikincisine de "nispi geçit ihtiyacı" ya da "geçit yetersizliği" denilmektedir.
TMK"nin "zorunlu geçit" başlıklı 747. maddesi gereğince taşınmazından genel yola çıkmak için yeterli geçidi bulunmayan malik, komşularından geçit hakkı tanınmasını isteyebilir. Bunun için yasa maddesinde belirtildiği üzere davacının taşınmazından genel yola çıkmasının hiç mümkün olmaması gerekir.
Somut olayda; dosya içerisindeki pafta sureti ile 07.10.2013 tarihli bilirkişi raporu ve krokisine göre, davacı adına tapuda kayıtlı olan 502 parsel sayılı taşınmazın güney cephesinde eski ...-... yolu olduğu anlaşılmaktadır. Bu durumda davacının yola çıkışı mümkün olduğundan, geçit ihtiyacı subjektif ölçülere göre değil objektif ölçülere göre belirleneceğinden, mahkemece davacının geçit ihtiyacının bulunmaması nedeniyle davanın reddine karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde davanın kabulüne karar verilmesi doğru görülmemiş, kararın bu nedenle bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı ... vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 15.11.2018 tarihinde oybirliği ile karar verildi