MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Defter ve belge gizleme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Ayrıntıları Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 23.11.1999 gün ve 1999/11-273/288 sayılı kararında da açıklandığı üzere; defter ve belgelerin çalındığı-kaybolduğu-bulunmadığı ileri sürülerek ibrazından kaçınılması halinde VUK"nin 139. maddesinde yazılı durumların ve usulüne uygun tebligatın aranmasına gerek görülmemesi; sanığın savunmasında defter ve belgelerin eşi tarafından ev taşıması sırasında işe yaramaz diyerek atılmış olabileceğini bu nedenle ibraz edemediğini belirtmesi karşısında, sanığın savunmasının yasanın aradığı anlamda mücbir sebep oluşturmadığı anlaşıldığından, tebliğnamedeki bu konuya yönelik 1 nolu bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir.Yapılan yargılamaya, toplanıp gerekçeli kararda gösterilerek tartışılan delillere, Mahkemenin oluşa uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre, sanığın yerinde görülmeyen diğer temyiz nedenlerinin reddine, ancak;
1-Defter ve belge gizleme suçunun oluşabilmesi için, vergi incelemesi amacıyla ibrazının istenmesi gerektiğinden, vergi inceleme raporlarında bahsedilen ancak dosya içerisinde bulunmayan 11.11.2013 tarih ve AGB-A-2358/86-45 sayılı “Defter ve belge isteme yazısı” ile bu yazının tebliğine ilişkin belge asıllarının veya onaylı örneklerinin getirtilip incelenerek sonucuna göre sanığın hukuki durumunun takdir ve tayini gerekirken, eksik incelemeyle hüküm kurulması,
2-Kabule göre;
a)Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 18/06/2013 gün ve 2012/15-1351 Esas ve 2013/328 Karar sayılı kararında da vurgulandığı üzere, kanun koyucu, cezanın kişiselleştirilmesinin sağlanması bakımından hâkime somut olayın özellikleri ve işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı bir şekilde gerekçesini de göstererek alt ve üst sınır arasında temel cezayı belirleme yetki ve görevini yüklemiştir. Ancak, hâkimin temel cezayı belirlerken dayandığı gerekçe, bu düzenlemelere uygun olarak; suçun işleniş biçimi, suçun işlenmesinde kullanılan araçlar, suçun işlendiği zaman ve yer, suç konusunun önem ve değeri, meydana gelen zarar veya tehlikenin ağırlığı, failin kast veya taksire dayalı kusurunun ağırlığı, güttüğü amaç ve saik ile dosya içeriğine yansıyan bilgi ve belgelerin isabetli biçimde değerlendirildiğini gösterir biçimde yasal ve yeterli olmalıdır. Sanığın defter ve belge gizleme suçunu işlediğinin iddia olunduğu olayda; somut olayın özellikleri gözetilerek TCK"nın 3/1. maddesi uyarınca işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı olacak şekilde alt ve üst sınırlar arasında bir belirleme yapılması gerekirken, TCK"nın 61. maddesinde sayılan cezanın bireyselleştirilmesindeki ölçütler somutlaştırılmadan ve bu ölçütler dışında "suçun işleniş biçimi, sanığın kasta dayalı kusurunun yoğunluğu" gibi bir kısım yasal ibarelerin tekrarı ile yetinilip alt sınırdan uzaklaşılmak suretiyle hüküm kurulması,
b)Defter ve belgeleri ibraz için verilen yasal sürenin bitimini izleyen "27.11.2013" şeklindeki suç tarihinin, gerekçeli karar başlığında, “2013“ şeklinde eksik yazılması,
c)5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca istem gibi BOZULMASINA, 12.12.2019 tarihinde oy birliği ile karar verildi.