
Esas No: 2019/186
Karar No: 2019/102
Karar Tarihi: 15.01.2019
Yargıtay 10. Hukuk Dairesi 2019/186 Esas 2019/102 Karar Sayılı İlamı
"İçtihat Metni"
Mahkemesi :İş Mahkemesi
Dava, davacıya 5434 sayılı Kanun kapsamında emekli ikramiyesinin ödenmesi istemine ilişkindir.
Mahkemece, hükümde belirtilen gerekçelerle; davanın idari yargının görev alanına girdiği anlaşıldığından usulden reddine, karar verilmiştir.
Hükmün, davalılar vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve düzenlenen raporla dosyadaki kâğıtlar okunduktan sonra, işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere ve hükmün dayandığı gerektirici sebeplere göre, sair temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2-Yargı çeşitleri (kolları) arasındaki ilişkiye yargı yolu denir. Bu nedenle, medenî yargıda hukuk mahkemesi ile idarî yargıdaki idare mahkemesi arasındaki ilişki, bir yargı yolu ilişkisidir. HMK madde 114/1-b bendi gereğince “yargı yolunun caiz olması” dava şartlarındandır ve 115/2. maddeye göre dava şartının noksanlığının tespit edilmesi halinde davanın usulden reddine karar verilmesi gerekir. Bu karar nihai karar olup taraf lehine yargılama giderlerine de hükmedilmesi gerekmektedir.
6100 sayılı HMK 331/2 “Görevsizlik, yetkisizlik veya gönderme kararından sonra davaya bir başka mahkemede devam edilmesi hâlinde, yargılama giderlerine o mahkeme hükmeder. Görevsizlik, yetkisizlik veya gönderme kararından sonra davaya bir başka mahkemede devam edilmemiş ise talep üzerine davanın açıldığı mahkeme dosya üzerinden bu durumu tespit ile davacıyı yargılama giderlerini ödemeye mahkûm eder” hükmü adli yargı kolu içesindeki mahkemeler arasındaki göreve ve yetkiye ilişkin uyuşmazlıklarda uygulanır.
Eldeki davada, yargı yolunun caiz olmaması nedeniyle davanı usulden reddine dair verilen karar yerinde ise de yargılama giderlerine, vekâlet ücretine de hükmedilmesi gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
Ne var ki; bu aykırılığın giderilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, karar bozulmamalı, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun Geçici 3. maddesi delaletiyle 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 438. maddesi uyarınca düzeltilerek onanmalıdır.
SONUÇ: Hüküm fıkrasının ikinci paragrafının silinerek yerine;
“Yargılama giderlerinin davacı üzerinde bırakılmasına, davalılar lehine avukatlık asgari ücret tarifesine göre takdir olunan 2.810,00 TL maktu vekâlet ücretinin davacıdan alınarak davalılara verilmesine” hükmünün yazılmasına ve hükmün bu şekliyle DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 15.01.2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.