Konya Ceza Kararları - Vergi Usul Kanununa Muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/12145 Esas 2018/101 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/12145
Karar No: 2018/101
Karar Tarihi: 09.01.2018

Vergi Usul Kanununa Muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/12145 Esas 2018/101 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Asliye Ceza Mahkemesi, vergi usul kanununa muhalefet suçundan yargılanan sanık hakkında, sahte fatura düzenlemek suçundan kurulan beraat hükmünü onaylarken, diğer suçlamadan mahkumiyet kararı verdi. Temyiz sürecinde, beraat hükmünü onaylayan karar kabul edilirken, sahte fatura düzenleme suçundan verilen mahkumiyet kararı bozuldu. Çünkü, suçun maddi konusu olan faturaların 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun öngörülen zorunlu bilgilerini içermesi gerektiği belirtildi ve iddia edilen fatura asıllarının duruşmada bulunmaması nedeniyle eksik araştırma yapıldığı savunuldu. Bu nedenle, dosya arasında bulunup kanunda öngörülen şekil şartlarını taşıyıp taşımadığı tespit edilmedi ve hüküm yasaya aykırı bulundu. Kararda, \"213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 227. maddesinin 3. fıkrası\" ve \"Vergi Usul Kanunu'nun 230. maddesi\" hükümlerine de değinildiğini belirtmek gerekir.

11. Ceza Dairesi 2016/12145 E. , 2018/101 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa Muhalefet
HÜKÜM : Sanık ... hakkında beraat
Sanık ... hakkında mahkumiyet

1-Sanık ... hakkında "sahte fatura düzenlemek" suçundan kurulan beraat hükmüne yönelik katılan vekilinin temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Elde edilen delillerin hükümlülüğe yeter nitelik ve derecede bulunmadığı için yüklenen suçun sanık tarafından işlendiğinin sabit olmadığı, dosya içeriğine uygun şekilde gerekçeleri gösterilerek mahkemece kabul ve takdir kılınmış olduğundan, katılan vekilinin temyiz itirazlarının reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA,
2-Sanık ... hakkında "sahte fatura düzenlemek" suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik sanık müdafinin temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Sahte fatura düzenleme suçunda suçun maddi konusunun fatura olması, 213 sayılı Vergi Usul Kanununun 227. maddesinin 3. fıkrasındaki ""Bu Kanuna göre kullanılan veya bu Kanunun Maliye ve Gümrük Bakanlığına verdiği yetkiye dayanılarak kullanma mecburiyeti getirilen belgelerin, öngörülen zorunlu bilgileri taşımaması halinde bu belgeler vergi kanunları bakımından hiç düzenlenmemiş sayılır"" şeklindeki düzenlemeye göre faturaların Vergi Usul Kanununun 230. maddesinde öngörülen zorunlu bilgileri içermesinin gerekmesi, sanığın düzenlediği iddia olunan faturaların asıllarının dosya içerisinde bulunmaması karşısında; sahte fatura düzenleme suçunda suç tarihinin düzenlenen son fatura tarihi olduğu da nazara alınarak, suça konu fatura asıllarının duruşmaya getirtilerek incelenip, kanunda öngörülen şekil şartlarını taşıyıp taşımadığının tespit edilerek dosya arasında bulundurulmasından sonra sonucuna göre sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerekirken eksik araştırma ile mahkumiyet kararı verilmesi,
Yasaya aykırı, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 09.01.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.