Adana Ceza Kararları - Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2019/1744 Esas 2019/6226 Karar Sayılı İlamı

10. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/1744
Karar No: 2019/6226
Karar Tarihi: 09.10.2019

Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2019/1744 Esas 2019/6226 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Antalya 20. Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen kararda, sanığın uyuşturucu madde bulundurma suçundan dolayı tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uymaması nedeniyle mahkumiyetine karar verildiği belirtiliyor. Sanığın adli sicil kayıtları ve UYAP üzerinden yapılan araştırmada, daha önce aynı suçtan dolayı verilmiş bir tedavi ya da denetimli serbestlik tedbirinin bulunmadığı ortaya çıkmıştır. Bu nedenle, 6545 sayılı Kanunun 68. maddesinin 5. fıkrasının sanık lehine uygulanma şartlarının bulunmaması nedeniyle, doğrudan tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanması kararlaştırılmıştır. Sanık, tedavi programına katılmadığı için denetim ihlalleri yapmış ve bu sebeple hüküm kurulmuştur. Kararda, Anayasa Mahkemesi'nin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı hükmünün de gözetilerek, sanık hakkında 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin 1 ve 2. fıkraları ile 3. fıkrasının 1. cümlesinin uygulanmasının infaz aşamasında dikkate alınmasının mümkün olduğu belirtilmiştir. Ayrıca, kanuna uygun işlemler yapıldığı, ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterildiği ve vic

10. Ceza Dairesi 2019/1744 E. , 2019/6226 K.

"İçtihat Metni"

Mahkeme : ANTALYA 20. Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uyulmaması üzerine mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ :
Adli sicil kayıtları ve UYAP üzerinden yapılan araştırmada, sanık hakkında, bu suç tarihinden önce, aynı suçtan dolayı açılmış başka bir dava nedeniyle verilip kesinleşmiş herhangi bir tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbirinin bulunmadığı anlaşıldığından, hükümden önce 28.06.2014 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 68. maddesi ile değiştirilen TCK"nın 191. maddesinin 5. fıkrasının sanık lehine uygulanma şartlarının bulunmaması nedeniyle, bu suçtan dolayı ilk olarak doğrudan tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanan ve bu tedbirin infazına yönelik 15.03.2014 tarihinde uyarı şerhi içeren çağrı yazısı tebliği üzerine infaza başlandığında 14.03.2014 tarihinde yükümlülüklerini anlatan belge ile imzası alınmak suretiyle bizzat yazılı olarak uyarıldığı halde, 09.05.2014 tarihinde hastanedeki tedavi programına katılmayarak birinci kez denetimi ihlal eden, 08.07.2014 tarihinde uyarılmasına rağmen yasal sürede Antalya Denetimli Serbestlik Müdürlüğüne müracaat etmeyerek yükümlülüklerini ikinci kez ihlal eden sanık hakkında yargılamaya devam olunarak hüküm kurulmuş olması, 6545 sayılı Kanunun 85. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 7. maddenin 3. fıkrasına uygun olduğundan, bu husus dikkate alınarak yapılan incelemede;
24.11.2015 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı hükmü gözetilerek, sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin 1 ve 2. fıkraları ile 3. fıkrasının 1. cümlesinin uygulanmasının infaz aşamasında dikkate alınması mümkün görülmüştür. Yargılama sürecindeki işlemlerin kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, eyleme uyan suç tipi ile yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından; sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün ONANMASINA, 09/10/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.