Danıştay 3. Daire 1989/3753 Esas 1990/295 Karar Sayılı İlamı

Daire : ÜÇÜNCÜ DAİRE
Karar Yılı : 1990
Karar No : 295
Esas Yılı : 1989
Esas No : 3753
Karar Tarihi : 06/02/990

MÜKELLEFİN İŞLETTİĞİ LOKANTADA TÜKETİLEN TEMEL GİRDİ MADDELERİ OLAN ET, YAĞ, PİRİNÇ, SEBZE, MEYVE MİKTARI SAPTANMADAN SADECE SATIN ALINAN EKMEK MİKTARINDAN HAREKETLE YAPILAN HASILAT HESAPLANMASINA GÖRE BULUNAN MATRAH FARKI ÜZERİNDEN TARHİYAT YAPILAMAYACAĞI HK.

Uyuşmazlık; içkili Gar lokantası işletmeciliği işi ile iştigal eden mükellef adına inceleme elemanınca ifadesine başvurularak verilen bilgiler doğrultusunda işletmenin temel girdilerinden olan ve işletmede tüketilen ekmek ve içkiden hareketle ayrı ayrı belirlenen hasılat tesbiti üzerine içki yönünden yapılan hasılat tesbitinin mükellef aleyhine olması nedeniyle ekmek tüketiminden hareketle belirlenen matrah üzerinden yapılan kaçakçılık cezalı tarhiyata ilişkin bulunmaktadır. 213 sayılı Vergi Usul Kanununun 2365 sayılı Kanunun 22.maddesiyle değişik 134.maddesinde, Vergi incelemesinden maksadın ödenmesi gereken vergilerin doğruluğunu araştırmak, tesbit etmek ve sağlamak olduğu hükme bağlanmıştır.
Mükellefin işlettiği içkili gar lokantasında genel olarak şehirler arası yolculuk yapan kişiler ile gar personelinin yemek yediği, bu personele yemeklerde %30 içeceklerde de %25 tenzilat yapıldığı dosyadaki belgeden anlaşılmaktadır. Temel girdileri et, ekmek, yağ, sebze, meyve, kuru bakliyat ve içki olan bir lokanta işletmesinde, sadece satın alınan ekmek miktarından hareketle gerçeğe yakın bir hasılat hesaplaması olanaksızdır.
Öte yandan, mükellefin defterlerine kaydettiği giderlerin doğru, gelirin ise doğru olmadığı kabul edilerek sadece hasılat hesaplaması yapılmış, maliyet üzerinde durulmamıştır. Bu nedenlerle, mükellefin işlettiği lokantada tüketilen temel girdi maddeleri olan et, yağ, prinç, sebze, meyve miktarları saptanmadan sadece satın alınan ekmek miktarından %30 fire ve bir ekmeğin üç kişi tarafından tüketileceğinden hareketle maliyet üzerinde durulmadan yapılan hasılat hesaplamasına göre bulunan matrah farkı üzerinden salınan vergi ile kesilen kaçakçılık cezasını vergi yönünden onayan, kaçakçılık cezasını kusur cezasına çeviren Vergi Mahkemesi kararında kanuna uyarlık görülmemiştir.
Açıklanan nedenlerle, mükellef temyiz isteminin kabulü ile Vergi Mahkemesi kararının bozulmasına ve 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49.maddesinin 2.fıkrası uyarınca tarhiyatın iptaline, Vergi dairesi Müdürlüğü temyiz isteminin ise reddine karar verildi.