İstanbul Ceza Kararları - Kasten Yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/18321 Esas 2020/146 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/18321
Karar No: 2020/146
Karar Tarihi: 07.01.2020

Kasten Yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/18321 Esas 2020/146 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Mahkemenin verdiği hükümde, sanığın kasten yaralama suçundan mahkumiyetine karar verildiği görülmektedir. Ancak mahkeme kararının temyiz edilmesi sonrasında, mağdura ait tüm tedavi belgeleri ve raporların varsa grafileri ile birlikte en yakın Adli Tıp Kurumu Şube Müdürlüğüne gönderilip, yaralanmasının basit tıbbi müdahale ile giderilip giderilemeyeceği hususunda kesin raporu alınmaksızın eksik inceleme sonucu hüküm tesisi yapılmıştır. Ayrıca sanığın hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verilmesi talebine olumlu veya olumsuz bir karar verilmemiştir. Bu nedenlerle, kararın bozulmasına karar verilmiştir. Kanun maddeleri olarak, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 62. maddesi, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 231. maddesi ve 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uygulanmıştır. Ayrıca Anayasa Mahkemesinin 29542 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesindeki bazı hükümlerin iptal edilmesi nedeniyle, hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması gerektiği vurgulanmıştır.

3. Ceza Dairesi 2019/18321 E. , 2020/146 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten Yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyete dair

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
1) Mağdur ...’ün yaralanmasına dair...Hastanesince tanzim edilen 08.09.2013 tarihli adli raporda; "vücudunda haricen yüzde yanaklarda hafif hiperemi” mevcut olduğu bildirilmiş olup, aynı hastanenin Kulak Burun Boğaz Polikliğinde yapılan muayenesi sonucunda tanzim edilen 20.01.2014 tarihli kesin raporda ise; yaralanmasının basit tıbbi müdahale ile giderilip giderilmeyeceği hususunda bir tespit yapılmadığı görüldüğünden, mağdura ait tüm tedavi belgeleri ve raporların varsa grafileri ile birlikte en yakın Adli Tıp Kurumu Şube Müdürlüğüne gönderilip, yaralanmasının basit tıbbi müdahale ile giderilip giderilemeyeceği hususunda kesin raporu alınmaksızın, eksik inceleme ile yazılı şekilde hüküm tesisi,
2) Mağdurun şikayetinden vazgeçmesi, sanığın suç tarihinde hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına engel bir sabıkasının bulunmaması, savunmasında olaydan pişman olduğunu söyleyerek beraatını talep ettiğini ve hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verilmesini kabul ettiğini beyan etmesi karşısında, sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nin 62. ve 5271 sayılı CMK"nin 231. maddelerinin uygulanıp uygulanmayacağı konusunda olumlu ya da olumsuz bir karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
3) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı hükümlerin iptal edilmesi nedeniyle, hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş bulunduğundan, hükmün bu sebeplerle, 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca istem gibi BOZULMASINA, CMUK"un 326/son maddesi uyarınca sanığın kazanılmış hakkının dikkate alınmasına, 07.01.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.