Danıştay 10. Daire 2022/2893 Esas 2022/2657 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
ONUNCU DAİRE
Esas No : 2022/2893
Karar No : 2022/2657


TEMYİZ EDEN (DAVACI) : …
VEKİLİ : Av. …
KARŞI TARAF (DAVALI) : …Bakanlığı / …
VEKİLİ : Av. …
İSTEMİN_KONUSU : …Bölge İdare Mahkemesi …İdari Dava Dairesinin …tarih ve E:…, Temyiz No:…sayılı temyiz isteminin incelenmeksizin reddine ilişkin kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

DAVANIN KONUSU : Davacı tarafından, sağlık şartları nedeniyle askerliğe elverişli olmamasına rağmen askerliğe elverişli olduğuna dair verilen rapora istinaden, Nusaybin Askerlik Şubesi Başkanlığınca askerliğe sevk işlemi yapılarak askerlik yükümlülüğüne tabi tutulması nedeniyle uğranıldığı ileri sürülen zararlara karşılığı fazlaya ilişkin hakları saklı kalarak 1.000,00 TL maddi, 31.000,00 TL manevi olmak üzere toplam 31.000,00 TL'nin olay tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte tazminine karar verilmesi istenilmiştir.

YARGILAMA SÜRECİ :
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: …İdare Mahkemesinin tek hakimle vermiş olduğu …tarih ve E:…, K:…sayılı kararıyla dava reddedilmiştir.
Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti: …Bölge İdare Mahkemesi …İdari Dava Dairesinin …tarih ve E:…, K:…sayılı kararıyla; istinaf başvurusuna konu …İdare Mahkemesi kararının manevi tazminata ilişkin kısmına yönelik olarak yapılan istinaf başvurusunun reddine, maddi tazminata ilişkin kısmının kabulüne ve 1.000,00 TL maddi tazminatın davacıya ödenmesine karar verilmiştir.
Anılan kararın davacı tarafından temyiz edilmesi üzerine Bölge İdare Mahkemesince davanın değerinin parasal temyiz sınırı altında kalması nedeniyle temyiz başvurusunun incelenmeksizin reddine karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Davacı tarafından, askerliğe elverişli olmadığının askere alınmadan evvel araştırılması gerekirken bu araştırma yapılmadan askere alındığı, sonradan sağlık şartlarının askerliğe elverişli olmadığının anlaşıldığı, bu süreçte çalışamadığı , maddi ve manevi zarar uğradığı, davanın temyiz sınırının üstünde olduğu belirtilerek Bölge İdare Mahkemesi kararının bozulması gerektiği ileri sürülmektedir.

KARŞI_TARAFIN_SAVUNMASI : Davalı idare tarafından, temyiz isteminin reddi gerektiği savunulmaktadır.
DANIŞTAY TETKİK HAKİMİ : …
DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan Bölge İdare Mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA

Karar veren Danıştay Onuncu Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

HUKUKİ DEĞERLENDİRME :
Bölge idare mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU :
Açıklanan nedenlerle;
1. Davacının temyiz isteminin REDDİNE,
2. Temyize konu …Bölge İdare Mahkemesi …. İdari Dava Dairesinin …tarih ve E:…, Temyiz No:…sayılı kararının ONANMASINA,
3. Temyiz aşamasına ait Yargılama giderlerinin istemde bulunan üzerine bırakılmasına, artan posta ücretinin istemi halinde davacıya iadesine,
4. 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 50. maddesi uyarınca, bu onama kararının taraflara tebliğini ve bir örneğinin de …Bölge İdare Mahkemesi …İdari Dava Dairesine gönderilmesini teminen dosyanın …İdare Mahkemesine gönderilmesine, 23/05/2022 tarihinde esasta oy birliği, gerekçede oy çokluğuyla kesin olarak karar verildi.

(X)-KARŞI OY :
2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun Temyiz başlıklı 46. maddesinin birinci fıkrasında, "Danıştay dava dairelerinin nihai kararları ile bölge idare mahkemelerinin aşağıda sayılan davalar hakkında verdikleri kararlar, başka kanunlarda aksine hüküm bulunsa dahi Danıştayda, kararın tebliğinden itibaren otuz gün içinde temyiz edilebilir" kuralı yer almış, maddenin devamında, temyiz edilebilecek kararlar; açılan davanın konusu esas alınarak belirlenmiş, aynı fıkranın (b) bendinde, "Konusu yüz bin Türk lirasını aşan vergi davaları, tam yargı davaları ve idari işlemler hakkında açılan davalar"da verilen kararların temyiz edilebileceği kurala bağlanmış; aynı Kanun'un ek 1. maddesinde yer alan düzenleme uyarınca, bu Kanunda öngörülen parasal sınırlar; her takvim yılı başından geçerli olmak üzere, önceki yılda uygulanan parasal sınırların, o yıl için 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun mükerrer 298. maddesi hükümleri uyarınca Maliye Bakanlığınca her yıl tespit ve ilan edilen yeniden değerleme oranında artırılması suretiyle uygulandığından, davanın açıldığı 21/05/2018 tarihinde temyiz parasal sınırının 117.000,00 TL olduğu görülmüştür.
2577 sayılı Kanun'un yukarıda aktarılan maddelerinin birlikte değerlendirilmesinden; konusu belli bir parayı içeren; tam yargı davalarında verilen kararlardan hangilerinin temyizen inceleneceği hususunda; "davanın konusu" ve "Kanun tarafından öngörülen miktarı aşma" ölçütlerinin getirildiği anlaşılmaktadır.
İdari eylemler nedeniyle açılan tam yargı davalarında verilen kararların, 2577 sayılı Kanun'un 46. maddesinin, 1. fıkrasının, (b) bendi uyarınca temyize tabi olup olmadığının; verilen kararların tarihine göre değil, davanın konusu olan parasal miktara göre belirleneceği hükme bağlandığından; bu husustaki değerlendirmenin, dava açma tarihinde yürürlükte bulunan temyiz parasal sınırının esas alınarak yapılması gerekmektedir.
Aksi yönde yapılacak uygulamanın, 2577 sayılı Kanun'un 46. maddesinde belirtilen parasal sınırların yıl itibariyle yeniden değerleme oranında arttırılması nedeniyle; bu tür davaların açıldığı yılda sonuçlanmaması halinde; kararın temyize tabi olup/olmama dolayısıyla davanın taraflarının bu kanun yolununu kullanıp, kullanamama durumunun değişmesine neden olacağı ve bu durumun ise; kanun yollarına başvurma açısından, kanuni açıklık bulunmaması sonucunu doğuracağı açıktır.
Dosyanın incelenmesinden, davanın açıldığı 21/05/2018 tarihinde temyiz parasal sınırının 117.000,00 TL, dava konusu toplam tazminat miktarının ise 31.000,00 TL olduğu; 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 46. maddesinde sayılan temyiz yolu açık davalardan olmaması (temyiz parasal sınırının 2018 yılı itibarıyla 117.000,00 TL olması) nedeniyle, …Bölge İdare Mahkemesi …İdari Dava Dairesince verilen …tarih ve E:…, K:…sayılı karar kesin olup, açıklanan gerekçe ile temyizen incelenmesine hukuki olanak bulunmamakta olup, davacının temyiz başvurusunun incelenmeksizin reddi yolunda verilen …Bölge İdare Mahkemesi …İdari Dava Dairesinin …tarih ve E:…, Temyiz No:…sayılı kararında sonucu itibariyle hukuka aykırılık bulunmamaktadır.
…Bölge İdare Mahkemesi …İdari Dava Dairesinin …tarih ve E:…, Temyiz No:…sayılı kararının yukarıda açıklanan gerekçe ile onanması gerektiği görüşüyle Daire kararına gerekçe yönünden katılmıyorum.