İstanbul Ceza Kararları - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/13864 Esas 2019/19717 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/13864
Karar No: 2019/19717
Karar Tarihi: 04.11.2019

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/13864 Esas 2019/19717 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Mahkeme, hükümlüye 765 sayılı TCK'nin 456/1 ve 59. maddeleri uyarınca verilen 5 ay hapis cezasının 647 sayılı Kanun'un 4. maddesi gereğince adli para cezasına çevrildiği ve ertelendiği, ancak hükümlünün denetim süresi içinde suç işlemesi nedeniyle cezanın açıklanmasına karar verildiğini belirtmiştir. Ancak Yargıtay Ceza Genel Kurulu kararına göre hükümlü, kazanılmış hakları nedeniyle cezanın adli para cezasına çevrilerek ertelenmesi gerektiği vurgulanmıştır. Bu nedenle mahkeme kararı bozulmuş ve kararda geçen kanun maddeleri 647 sayılı Kanun'un 4. maddesi, 647 sayılı Kanun'un 6. maddesi, 5237 sayılı TCK'nin 2. maddesi, 1412 sayılı CMUK'un 326/son maddesi olarak belirtilmiştir.

3. Ceza Dairesi 2019/13864 E. , 2019/19717 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Hükmün açıklanması suretiyle hükümlünün mahkumiyetine dair

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Hükümlü hakkında mahkemece ilk hükmün 14.02.2006 tarihinde verildiği, bu hükmün 10.05.2006 tarihinde kesinleştiği, bu nedenle karar tarihinde zamanaşımı süresinin dolmadığı, uyarlama talebi üzerine 5728 sayılı Kanun ile değişik 231. maddesine göre hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiği anlaşılmakla; 5728 sayılı Kanun"un geçici 1/3. maddesinde yer alan "Bu Kanun"un yürürlüğe girdiği tarihten önce kesin hükümle sonuçlanmış olan davalarda lehe hükmün belirlenmesi ve uygulanması amacıyla yapılan yargılama bakımından dava zamanaşımı hükümleri uygulanmaz" hükmüne göre kesinleşmiş hükümlerde dava zamanaşımı söz konusu olmadığından, tebliğnamedeki davanın zamanaşımı nedeniyle düşürülmesine karar verilmesi gerektiğine yönelik düşüncesine iştirak edilmemiştir.
Hükümlü hakkında, mahkemenin 14.02.2006 tarih ve 2003/17 Esas - 2006/26 Karar sayılı ilk kararı ile 765 sayılı TCK"nin 456/1 ve 59. maddeleri uyarınca verilen “5 ay hapis cezası”nın 647 sayılı Kanun"un 4. maddesi gereğince adli para cezasına çevrilerek 647 sayılı Kanun"un 6. maddesi gereğince ertelendiği, hükmün temyiz edilmeksizin kesinleşmesinin ardından 5271 sayılı CMK"nin 231. maddesinin uygulanması yönünden yeniden yapılan yargılama sonucunda hükümlünün 765 sayılı TCK"nin 456/1 ve 59. maddeleri uyarınca “5 ay hapis cezası” ile cezalandırılmasına ilişkin verilen hükmün açıklanmasının geri bırakıldığı, ancak hükümlünün denetim süresi içinde kasti suç işlemesi nedeniyle mahkemece açıklanması geri bırakılan hükmün 765 sayılı TCK’nin 456/1 ve 59. maddeleri uyarınca verilen “5 ay hapis cezası” olarak açıklanmasına karar verilmiş ise de, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 09.02.2016 tarih ve 2014/71 Esas - 2016/42 Karar sayılı ilamı gereğince hükümlünün 5237 sayılı TCK’nin 2. maddesi ve 1412 sayılı CMUK"un 326/son maddesi gereğince kazanılmış hakkı nedeniyle hakkında verilen hapis cezasının adli para cezasına çevrilerek ertelenmesine karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, hükümlünün temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu nedenle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 04.11.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.