Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1, 89/2-b, 53. maddeleri gereğince mahkûmiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Meskun mahalde, yağmurlu havada, 7 metre genişliğinde, asfalt kaplama, ıslak zeminli, düz, eğimsiz, aydınlatması olan seyir yönünde yaya geçidi levhası bulunan yolda sanığın idaresindeki otomobil ile seyir halindeyken, kaza mahalline geldiği esnada seyrine göre sağından karşıya geçmek için yola giren ve yaya geçidinden geçmekte olan katılana fren izi bırakmayarak çarptığı olayda, sanığın çok hızlı vaziyette seyrettiğine yönelik somut bir tespitin dosyada bulunmadığı, bu sebeple bilinçli taksir koşullarının oluşmadığı ve mahkeme kabulünün yerinde olduğunun anlaşılması karşısında tebliğnamede bilinçli taksir hükümlerinin uygulanması gerektiğine yönelik eleştirisine iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre; sanığın sübuta, eksik incelemeye ve lehe hükümlerin uygulanması gerektiğine ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Taksirli suçlarda uygulama olanağı bulunmadığı gözetilmeden sanık hakkında TCK"nın 53/1. maddesi gereğince hak yoksunluğuna hükmedilmesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususta aynı Kanunun 322. maddesi uyarınca karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; TCK"nın 53/1. maddesindeki hak yoksunluklarına ilişkin 5. bendin hükümden çıkartılması suretiyle, sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 06/02/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.