MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama, hakaret
HÜKÜMLER : Hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına, beraatlere,
mahkumiyetlere, ceza verilmesine yer olmadığına dair

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
İddianame içeriğinde sanıklar ..., ... ve ...’ın mağdur ...’yi basit bir tıbbi müdahale ile giderilebilecek nitelikte kasten yaraladıkları ve bu nedenle eylemlerine uyan sevk maddeleri uyarınca cezalandırılmaları talep edildiği halde, bu mağdura yönelik kasten yaralama suçlarından açılan kamu davaları ile ilgili hüküm verilmediği görülmekte ise de, bu hususta zamanaşımı süresinde hüküm kurulması mümkün görülmüştür.
1) Sanıklar ..., ... ve ... haklarında mağdur ...’a yönelik kasten yaralama suçundan verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararlarına yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
Sanıklar hakkında verilen dava sonuçlandırıcı nitelikte olmayan hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair kararlara karşı 5271 sayılı CMK"nin 231/12. maddesi gereğince itiraz kanun yoluna gidilebilecek olup, CMK"nin 264. maddesine göre de, kanun yolunun ve merciin belirlenmesinde yanılma başvuranların haklarını ortadan kaldırmayacağından, sanıklar müdafii ile mağdur ... vekilinin temyiz talepleri itiraz niteliğinde kabul edilerek, itiraz merciince karar verilmek üzere, dosyanın incelenmeksizin mahalline iadesi için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
2) Sanık ... hakkında mağdur ...’a yönelik kasten yaralama, sanık ... hakkında mağdur ...’a yönelik kasten yaralama ve mağdurlar ..., ... ve ...’a yönelik hakaret suçundan verilen mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
Sanıklar hakkında tayin edilen adli para cezalarının türü ve miktarı itibariyle verilen hükümlerin, 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"a eklenen geçici 2. madde gereğince kesin nitelikte olup temyizleri mümkün olmadığından, sanık ... müdafii ile sanık ...’ın temyiz taleplerinin 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
3) Mağdurlar ..., ... ve ... vekillerinin; sanıklar ..., ... ve ... haklarında mağdurlar ..., ... ve ...’a yönelik hakaret ve ...’a yönelik kasten yaralama suçlarından verilen beraat hükümleri ile, sanık ... hakkında mağdur ...’a yönelik kasten yaralama suçundan verilen mahkumiyet hükmü, sanık ... hakkında mağdurlar ..., ... ve ...’a yönelik kasten yaralama ve mağdurlar ..., ... ve ...’a yönelik hakaret suçlarından verilen mahkumiyet hükümleri, sanık ... hakkında mağdur ...’a yönelik mahkumiyet hükmü ve sanık ... hakkında mağdur ...’a yönelik mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
Müşteki ...’ın kovuşturma safhasında sanıklardan şikayetçi olmasına rağmen davaya katılmak istemediği, bu nedenle 5271 sayılı CMK"nin 237-243. maddelerine uygun olarak katılan sıfatını almayan müştekinin CMK"nin 260/1. maddesi uyarınca hükmü temyiz hakkının bulunmadığı, yine her ne kadar müştekiler ... ile ... kovuşturma safhasında sanıklardan şikayetçi olup, davaya katılmalarına karar verilmiş ise de, hükümden sonra şikayetlerinden vazgeçtikleri anlaşıldığından, katılma kararlarının hükümsüz olduğu, 5271 sayılı CMK"nin 237-243. maddelerine uygun olarak katılan sıfatını bulunmayan mağdurların CMK"nin 260/1. maddesi uyarınca hükümleri temyiz hakları olmadığı ve bu nedenle ..., ... ve ... vekilinin katılanlar vekili sıfatıyla hükümleri temyiz yetkisi bulunmadığından, 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi uyarınca istem gibi REDDİNE,
4) Sanık ... hakkında mağdur ...’a yönelik kasten yaralama suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı hükümler iptal edilmiş ise de, bu husus infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre sanığın temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün isteme aykırı ONANMASINA,
5) Sanık ... hakkında mağdur ...’ı kasten yaralama suçundan kurulan ceza verilmesine yer olmadığına ilişkin hüküm ile sanık ... hakkında mağdur ...’ı kasten yaralama ve mağdurlar ..., ..., ... ve ...’a yönelik hakaret suçlarından verilen mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
a) 5237 sayılı TCK"nin 32/1. kapsamında akıl hastası olan sanık ...’ın mahkemece bizzat müdafii huzurunda 5271 sayılı CMK"nin 147 ve devamı maddelerine göre savunmasının alınması gerekirken, müdafii huzurunda alınmayan savunmasının hükme esas alınması suretiyle sanığın savunma hakkının kısıtlanması,
b) Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 20.10.2009 tarih ve 2009/1-85/242 sayılı kararında açıklandığı üzere, mağdura yönelik aynı eylemin failleri olarak yargılanan sanıklardan birisinin savunulmasının diğer sanık yönünden savunmada zaafiyet yarattığı durumlarda sanıklar arasında menfaat uyuşmazlığı bulunduğunun kabulü gerektiğinden, sanıklar ..., ... ve ... müdafiinin savunmalarına göre aralarında menfaat çatışması bulunduğu anlaşılmakla, sanıkların savunmalarının ayrı ayrı müdafiler yerine aynı müdafii tarafından yapılması suretiyle 1136 sayılı Avukatlık Kanunu"nun 38/1. ve 5271 sayılı CMK"nin 152. maddelerine aykırı davranılması,
c) Sanık ... hakkında hakaret suçundan verilen mahkumiyet hükmünde; sanığın 5237 sayılı TCK’nin 125/1. maddesi uyarınca temel cezasının belirlendiği paragrafında mağdurların isimleri arasında ...’nin adının gösterilmemesi,
d) Sanıklar ... ile ...’ın mağdur ...’a karşı yaralama eylemlerinin 5237 sayılı TCK"nin 86/2. maddesi kapsamında kaldığı, yine sanık ...’ın mağdurlar ..., ..., ... ve ...’a yönelik zincirleme hakaret suçunun da TCK’nin 125/1 ve 125/4. maddeleri kapsamında kaldığı, bu suçların uzlaşmaya ve şikayete tabi olduğu, taraflar arasında 5271
sayılı CMK"nin 253. ve 254. maddeleri gereğince uzlaşma hükümleri uyarınca, uzlaştırma işlemi uygulanmadığı gibi, müştekiler ..., ..., ... ve ...’ın hükümden sonra şikayetten vazgeçme dilekçesi verdikleri anlaşıldığından, sanıklar ... ve ...’ın üzerine atılı kasten yaralama suçu ile sanık ...’ın üzerine atılı hakaret suçunun soruşturulması ve kovuşturulmasının şikâyete bağlı olduğu gözetilerek, TCK’nin 73/6. maddesi gereğince, şikâyetten vazgeçmeyi kabul edip etmediği hususunda sanıkların beyanları da alınarak sonucuna göre sanıkların hukuki durumunun değerlendirilmesi zorunluluğu,
e) Kabule göre, sanık ... hakkında kasten yaralama ve hakaret suçlarından verilen mahkumiyet hükümlerinde; Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı hükümlerin iptal edilmesi nedeniyle, hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar ... ve ... müdafiilerinin temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebeplerle, 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca istem gibi BOZULMASINA,
6) Sanıklar ..., ..., ... ve ... haklarında mağdur ...’a yönelik kasten yaralama suçlarından verilen mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
Yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
a) Sanıklar ..., ..., ... ve ...’ın eylemleri sonucunda, mağdur ...’ın yüzünde sabit ize ve vücudunda ağır (5) derecede kemik kırığına neden olacak şekilde yaralandığı olayda, birden fazla nitelikli hal ihlaline neden olan sanıklar hakkında, TCK’nin 86/1. maddesi gereği temel cezaları tespit edilirken, TCK’nin 61. maddesindeki ölçütlere ve TCK’nin 3. maddesinde belirtilen “cezada orantılılık” ilkesine uygun olacak şekilde alt sınırdan uzaklaşması ve sanıkların en ağır cezayı gerektiren TCK"nin 86/1, 87/1-c ve 87/1-son maddeleri uyarınca cezalandırılmaları ile yetinilmesi gerekirken, hatalı uygulama ile mağdurda kemik kırığı da meydana geldiğinden bahisle, ayrıca TCK"nin 87/3. maddesi gereğince arttırım yapılmak suretiyle yanlış uygulama yapılması,
b) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı hükümlerin iptal edilmesi nedeniyle, hak yoksunlukları yönünden sanıkların hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ... müdafii ile, sanıklar ..., ... ve ...’ın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebeplerle, 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca istem gibi BOZULMASINA, CMUK’un 326/son maddesi uyarınca sanıkların kazanılmış haklarının dikkate alınmasına, 26.11.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.