MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi



Taraflar arasında görülen ve yukarıda açıklanan davada yapılan yargılama sonunda Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiş olup, hükmün davalılar vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, Dairece dosya incelendi, gereği düşünüldü.

KARAR

Davacı ... vekili, davacı ile davalıların murisi olan ..."nün 2013 yılında vefat ettiğini, murisin ölümü ile mirasçılarına intikal eden dava konusu taşınmazda bulunan 1 dükkan ve 3 adet daireyi davalıların kullandığını ve kira bedellerini aldıklarını, davacının muristen intikal eden terekede 3/16 oranında hak sahibi olduğunu açıklayarak, 28.04.2014 ila 06.10.2015 arası dönem için fazlaya dair hakları saklı kalmak kaydıyla 5.000,00 TL ecrimisilin faiziyle birlikte davalılardan tahsilini talep etmiştir. Harcını yatırmak suretiyle sundukları 14.04.2016 tarihli dilekçeyle talep miktarını 17.595,00 TL"ye arttırmıştır.
Davalılar Tekin, Ekrem, Nezaket ve Metin vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davanın kabulüne, 17.595,00 TL"nin her bir dönem sonu itibariyle oluşacak faizi ile birlikte davalılardan müştereken ve müteselsilen alınarak davacıya verilmesine karar verilmiştir. Hüküm, süresi içerisinde davalılar vekilince temyiz edilmiştir.
1. Dosya muhtevasına, dava evrakı ile yargılama tutanakları münderecatına ve mevcut deliller mahkemece takdir edilerek karar verildiğine, takdirde bir isabetsizlik bulunmadığına göre davalılar vekilinin aşağıdaki bent kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
2. Davalılar vekilinin diğer temyiz itirazları incelendiğinde;
Dosya kapsamındaki bilgi ve belge incelendiğinde; davacı tarafça aynı taşınmazla ilgili ecrimisil talepli 2014 yılında dava açıldığı, İstanbul 12. Asliye Hukuk Mahkemesinin 2014/202 Esas ve 2015/378 Karar sayılı dosyasında, davacı lehine 1.649,13 TL alacağa karar verildiği, davalıların karara yönelik temyiz itirazının Daire"nin 2018/4392 Esas ve 2019/11386 Karar sayılı ilamıyla temyiz kesinlik sınırı altında kaldığından reddedildiği, kararın kesinleştiği anlaşılmaktadır. İlgili dava dosyasında davacı taraf için 17.02.2014 ila 28.04.2014 arası dönem için ecrimisil hesaplanmış, ecrimisil hesap raporunda yerleşik içtihatlara uygun şekilde emsal araştırması yapılarak ilk dönem ecrimisil miktarı belirlenip ÜFE artış oranı uygulanmıştır.
Eldeki davada talebe konu dönem (28.04.2014 ila 06.10.2015) öncesi için ecrimisil, kesinleşen İstanbul 12. Asliye Hukuk Mahkemesinin 2014/202 Esas ve 2015/378 Karar sayılı mahkeme ilamı ile belirlendiğine göre ecrimisil değeri, ilk dönem için belirlenen miktarı aynı (2014 yılı aylık kira 3.714,00 TL) kabul edilip, sonraki dönemler için ise ilk dönem için belirlenen miktara ÜFE artış oranının tamamının yansıtılması ile uzman bilirkişilerden rapor alınmak suretiyle hesap edilmelidir. Somut olayda, anılan hususlar gözardı edilerek aynı dönem için yeniden bir kira bedeli (2014 yılı aylık kira 5.000,00 TL) kabul edilerek başlanan hesaplama ile tespit edilen alacak üzerinden yazılı şekilde karar verilmiş olması hatalıdır.
SONUÇ: Yukarıda (2) nolu bentte gösterilen nedenlerle davalılar vekilinin yazılı temyiz itirazları yerinde görüldüğünden kabulü ile hükmün 6100 sayılı HMK"nin Geçici 3. maddesi yollaması ile HUMK’un 428. maddesi uyarınca BOZULMASINA, davalılar vekilinin diğer temyiz itirazlarının yukarıda (1) nolu bentte gösterilen nedenle reddine, HUMK"un 440/III-1, 2, 3 ve 4. bentleri gereğince ilama karşı karar düzeltme yolu kapalı bulunduğuna,
peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 08.12.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.