MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜMLER : Beraate, mahkumiyete ve ceza verilmesine yer olmadığına ilişkin kararlara dair

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1)Katılan sanık ..."nin sanık sıfatıyla kendisi ve katılan sıfatıyla sanık ... hakkında hakaret suçunun karşılıklı işlenmesi nedeniyle kurulan ceza verilmesine yer olmadığına dair hükümler ile katılan ... vekilinin sanık ... hakkında kasten basit yaralama suçundan beraatine yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre katılan sanığın ve katılan vekilinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükümlerin isteme uygun olarak ONANMASINA,
2)Katılan sanık ..."nin sanık sıfatıyla mağdur ..."a yönelik silahla kasten yaralama suçundan hakkında kurulan mahkumiyet hükmüne ilişkin temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
a)Sanık hakkında kurulan hükme ilişkin olarak kısa kararda sanığın eylemini sandalye ile işlediği kabul edildiği halde gerekçeli kararda tekme, yumruk ile vurmak suretiyle işlediğinden bahisle kısa karar ile gerekçeli karar arasında çelişkiye neden olunması,
b)Gerekçeli kararın hükmün açıklanmasının geri bırakılması şartlarının değerlendirilmesine ilişkin paragrafında sanık hakkında "sanıkların sabıkasız oluşu, müştekinin somut zararının bulunmayışı, sanıkların yeniden suç işlemeyeceği hususunda mahkememizce kanaat oluşması sebebiyle muvafakat eden sanıklar hakkında verilen hükmün “açıklanmasının geri bırakılmasına” karar verilmiş ve CMK"nin 231/8. maddesi gereğince 5 yıllık denetim süresi öngörülmüş ve sanıkların bu süreyi herhangi bir denetimli serbestlik tedbiri olmaksızın geçirmesi uygunbulunmuştur." denilmek suretiyle 5271 sayılı CMK"nin 231. madde hükümlerinin uygulandığı belirtildiği halde, kısa kararda sanık hakkında (F) fıkrasında kurulan hükmün 7. bendinde "yasal şartları oluşmadığından sanık hakkında CMK"nin 231. maddesi uyarınca hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına" denilerek, 5271 sayılı CMK"nin 231. madde hükümlerinin uygulanmasında çelişkiye neden olunması,
c)Taraf anlatımları ve dosya kapsamına göre sanığın aracını mağdurun iş yerinin önüne park etmesi nedeniyle iş yerinin önünde bulunan masa ve sandalyelere zarar verip vermediğine ilişkin yaşanan tartışmanın karşılıklı hakaretleşmeleri sonucunda kavgaya dönüştüğünün anlaşılması karşısında, tarafların olayın gelişimini farklı şekilde anlattıkları, olayın çıkış sebebi ve gelişimi üzerinde durularak ilk haksız hareketin kimden geldiğinin tespitine çalışılması; bunun mümkün olmaması halinde Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.10.2002 tarih ve 2002/4-238 Esas - 367 sayılı Kararı uyarınca ve bu kararla uyumlu Ceza Dairelerinin yerleşmiş ve süreklilik gösteren kararlarında kabul edildiği üzere, ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığı şüpheye yer bırakmayacak şekilde belirlenemediğinde, şüpheli kalan bu halin sanık lehine 5237 sayılı TCK"nin 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik hükümlerinin asgari seviyede uygulanıp uygulanmayacağının tartışmasız bırakılması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca isteme uygun olarak BOZULMASINA, 02.07.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.