Danıştay Vergi Dava Daireleri Kurulu 2020/1220 Esas 2022/229 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
VERGİ DAVA DAİRELERİ KURULU
Esas No : 2020/1220
Karar No : 2022/229


TEMYİZ EDEN (DAVALI) : ... Vergi Dairesi Başkanlığı - ...
(... Vergi Dairesi Müdürlüğü)
VEKİLİ : Av. ...

KARŞI TARAF (DAVACI) : ... İnşaat Sanayi ve Ticaret Limited Şirketi
VEKİLİ : Av. ...

İSTEMİN KONUSU : ... Vergi Mahkemesinin ... tarih ve E:...., K:... sayılı ısrar kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.


YARGILAMA SÜRECİ :

Dava konusu istem: Davacının komisyon karşılığı gerçek bir emtia teslimi veya hizmet ifasına dayanmayan fatura düzenlediği yolundaki tespitleri içeren vergi inceleme raporu uyarınca 2009 yılına ait kurumlar vergisi, aynı yılın Ocak-Mart, Nisan-Haziran, Temmuz-Eylül ve Ekim -Aralık dönemlerine ilişkin geçici vergiler ile vergilerin üç katı tutarında kesilen ve anılan yılın kurumlar vergisi yönünden tekerrür hükümleri uygulanmak suretiyle arttırılan vergi ziyaı cezalarının ve 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 353. maddesinin (1) numaralı fıkrası uyarınca kesilen özel usulsüzlük cezasının kaldırılması istemiyle dava açılmıştır.

Davaya konu vergi ziyaı cezalı tarhiyatların ve özel usulsüzlük cezasının eksik incelemeye dayalı olduğu gerekçesiyle kaldırılmasına dair kararı, davacının gerçek bir faaliyetinin olmaması nedeniyle matrahın hukuka uygun olup olmadığı yönünden yapılacak araştırma sonucuna göre yeniden karar verilmek üzere bozulması üzerine bozma kararına uyan ... Vergi Mahkemesinin ... tarih ve E:..., K:... sayılı kararı:
Davacının gerçek bir faaliyeti olmadığı ve sahte fatura ticareti yaptığı kanaatine varıldığından düzenlediği sahte fatura tutarının %2'sinin komisyon geliri kabul edilerek bu tutar üzerinden tarh edilen vergi ve üç kat kesilen vergi ziyaı cezalarında hukuka aykırılık bulunmamaktadır.
Tekerrüre esas alınan cezanın 08/11/2010 tarihinde kesinleştiği, davaya konu vergi ziyaı cezasının ise 2009 yılına ilişkin olduğu anlaşılmakta olup kanuni şartları henüz oluşmadan, vergi ziyaı cezasının tekerrür nedeniyle arttırılan kısmında hukuka uygunluk görülmemiştir.
Davacının komisyon geliri elde ettiği ve faturaları düzenlediği mükellefler belli olduğundan 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 353. maddesinin birinci fıkrası uyarınca kesilen özel usulsüzlük cezasında hukuka aykırılık bulunmamaktadır.
Mahkeme bu gerekçeyle vergi ziyaı cezasının tekerrür hükümleri uygulanmak suretiyle arttırılan kısmını kaldırmış, kurumlar vergisi, geçici vergiler ile vergilerin üç katı tutarında kesilen ziyaı cezaları ve özel usulsüzlük cezası yönünden davayı reddetmiştir.

Tarafların temyiz istemlerini inceleyen Danıştay Üçüncü Dairesinin 28/02/2019 tarih ve E:2018/6845, K:2019/1398 sayılı kararı:
Tarafların temyiz dilekçelerinde ileri sürdükleri iddialar üç kat vergi ziyaı cezalı kurumlar vergisi ve geçici vergi üzerinden kesilen bir kat vergi ziyaı cezası yönünden davanın reddi ile vergi ziyaı cezasının tekerrür hükümleri uyarınca artırılan kısmının kaldırılmasına ilişkin hüküm fıkralarının bozulmasını sağlayacak durumda bulunmamıştır.
Mahsup dönemi geçen geçici vergi terkin edileceğinden ve yıllık vergiye mahsuben peşin alınan geçici vergi nedeniyle yol açılan vergi kaybından dolayı bir kat ceza kesilmesi gerektiğinden Vergi Mahkemesi kararının geçici vergi ile geçici verginin bir katını aşan vergi ziyaı cezası yönünden davanın reddine ilişkin hüküm fıkrasında hukuka uygunluk bulunmamaktadır.
Davacının gerçek kabul edilmeyen satışları için belge düzenlenmemesi nedeniyle 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 353. maddesinin birinci fıkrası uyarınca kesilen özel usulsüzlük cezasında hukuka uygunluk bulunmamıştır.
Daire bu gerekçeyle mahkeme kararının vergi ziyaı cezasının tekerrür hükümleri uyarınca arttırılan kısmının kaldırılmasına dair hüküm fıkrası ile üç kat vergi ziyaı cezalı kurumlar vergisi ve geçici vergi üzerinden kesilen vergi ziyaı cezasının bir kata isabet eden kısmı yönünden davanın reddine ilişkin hüküm fıkrasını onamış, kararın geçici vergi ile geçici verginin bir katını aşan kısmına dair vergi ziyaı cezası ve özel usulsüzlük cezası yönünden davanın reddine ilişkin hüküm fıkrasını bozmuş, davalının karar düzeltme talebini reddetmiştir.
... Vergi Mahkemesinin ... tarih ve E:..., K:... sayılı ısrar kararı:
Mahkeme kesinleşen hüküm fıkralarını dikkate almaksızın ilk kararında yer alan aynı hukuksal nedenler ve gerekçeyle ısrar etmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Tekerrür hükmünün uygulanmasına ilişkin şartların oluştuğu belirtilerek aksi yönde verilen kararın bozulması gerektiği
ileri sürülmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI: İstemin reddi gerektiği savunulmuştur.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ ...'NIN DÜŞÜNCESİ: Kesinleşen hüküm fıkrasına yöneltilen davalının temyiz isteminin incelenmeksizin reddi gerektiği düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Vergi Dava Daireleri Kurulunca, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

HUKUKİ DEĞERLENDİRME :
Vergi mahkemesince verilen kararın vergi ziyaı cezasının tekerrür hükümleri uygulanarak artırılan kısmının kaldırılmasına ilişkin hüküm fıkrasına davalının yönelttiği temyiz ve karar düzeltme istemleri Danıştay Üçüncü Dairesince reddedildiğinden kararın belirtilen hüküm fıkrası kesinleşmiştir.
Vergi mahkemesince verilen kararın geçiçi vergi aslı ve anılan verginin bir katını aşan vergi ziyaı cezasına ilişkin kısmı ile Vergi Usul Kanunu'nun 353. maddesinin (1) numaralı fıkrası uyarınca kesilen özel usulsüzlük cezasına dair hüküm fıkralarının bozulmasından sonra verilen ısrar kararının varlığı mahkeme kararının kesinleşen hüküm fıkrasının yeniden temyizen incelenmesini olanaklı kılmayacağından davalının kararın sözü edilen hüküm fıkrasına yönelttiği temyiz iddialarının incelenmesi mümkün bulunmamaktadır.

KARAR SONUCU :
Açıklanan nedenlerle;
1- Davalının temyiz isteminin İNCELENMEKSİZİN REDDİNE,
2577 sayılı Kanun'un (Geçici 8. maddesi uyarınca uygulanmasına devam edilen) 54. maddesinin (1) numaralı fıkrası uyarınca bu kararın tebliğ tarihini izleyen günden itibaren on beş gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 02/03/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.