MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Özel belgede sahtecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yapılan duruşmaya, toplanıp gerekçeli kararda gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma ve kovuşturma neticelerine uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre sanığın yerinde görülmeyen sair temyiz nedenlerinin reddine, ancak;
1-Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.04.2014 tarihli, 2013/11-397 esas ve 2014/202 karar sayılı kararında da belirtildiği üzere, 5237 sayılı TCK"nin “Kamu güvenine karşı suçlar” bölümünde düzenlenen ve belgenin gerçeğe aykırı olarak düzenlenmesi ile kamu güveninin sarsıldığı kabul edilerek suç sayılıp yaptırıma bağlanan “resmi belgede sahtecilik” suçlarında korunan hukuki yararın kamu güveni olduğu, suçun işlenmesi ile kamu güveninin sarsılması dışında, bir veya birden fazla kişi de haksızlığa uğrayıp, suçtan zarar görmesi halinde dahi, suçun mağdurunun toplumu oluşturan bireylerin tamamının, diğer bir ifadeyle kamunun olduğuna dair kabulünün etkilenmeyeceği, eylemin belirli bir kişinin zararına olarak işlenmesi halinde bu kişinin mağdur değil, suçtan zarar gören olacağının kabulü gerekeceği; 5237 sayılı TCK"nin 43. maddesi uyarınca, "bir suç işleme kararının icrası kapsamında, değişik zamanlarda bir kişiye karşı aynı suçun birden fazla ya da aynı suçun birden fazla kişiye karşı tek bir fiille işlenmesi" durumunda zincirleme suç hükümlerinin uygulanacağı dikkate alınarak; sanığın, Abdulkadir Demirkap isimli şahıs adına düzenlenmiş nüfus cüzdanı ve sürücü belgesini kullanarak müştekiye ait iş yerinden araç kiralamak amacıyla kısa zaman aralıkları ile sahte araç kira sözleşmeleri düzenlemesinden ibaret fiillerinin, 5237 sayılı TCK"nin 207/1, 43/1. maddeleri kapsamında zincirleme şekilde özel belgede sahtecilik suçunu oluşturacağı gözetilmeden, özel belgede sahtecilik suçundan 5 kez mahkûmiyet hükmü kurulması,
2-Ayrıntıları Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 18.06.2013 gün 2013/8-151/304 esas ve karar sayılı ilamında açıklandığı üzere, birden fazla tekerrüre esas alınabilecek hükümlülüğün bulunması halinde bunlardan en ağırının esas alınması gerektiği, adli sicil kaydında yer alan ve daha ağır bir cezayı içeren Antalya 7. Ağır Ceza Mahkemesinin 2008/517 Esas, 2009/260 Karar sayılı kararıyla hükmolunan 4 yıl 2 ay hapis cezasının tekerrüre esas alınması gerektiği gözetilmeden, Afyonkarahisar 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 2010/385 Esas ve 2012/473 Karar sayılı 1yıl 8 ay hapis cezasına ilişkin hükmün esas alınması,
3- 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasının, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Yasaya aykırı, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükümlerin bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; aleyhe temyiz bulunmadığından, 1412 sayılı CMUK"nin 326/son maddesi uyarınca kazanılmış hakkın gözetilmesine,17.10.2019 tarihinde oy birliği ile karar verildi.