Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2021/43610 Esas 2022/15619 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇlAR : Hakaret, tehdit, mala zarar verme
HÜKÜMLER : Beraat, mahkumiyet, ceza verilmesine yer olmadığı
TEMYİZ EDENLER : Katılan sanıklar müdafileri, sanıklar müdafisi

KARAR
Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvuruların süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre, sanıklar ... ve ...’nın, mala zarar verme suçundan verilen mahkumiyet hükümlerini temyiz ettikleri anlaşılmakla, dosya görüşüldü:
A-Sanıklar ... ve ... hakkında mala zarar verme suçuna ilişkin kararlarda öngörülen cezaların nitelik ve niceliklerine göre, verildikleri tarih itibariyle hükümlerin temyiz edilemez olduğu anlaşıldığından, 5320 sayılı Kanunun 8/1 ve 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddeleri uyarınca, sanıklar ... ve ...’nın tebliğnameye uygun olarak, TEMYİZ İSTEMLERİNİN REDDİNE,
B-Sanıklar ... ve ... hakkında hakaret ve tehdit suçlarından verilen beraat kararlarının ve katılan sanıklar ... ve ... hakkında hakaret suçundan verilen ceza verilmesine yer olmadığı kararlarının temyizinde;
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Sanıklara atılı hakaret ve tehdit suçlarına ilişkin yasa maddelerinde öngörülen cezaların üst sınırları uyarınca, TCK’nın 66/1-e ve 67/2. maddelerine göre, suçların tabi bulunduğu 8 yıllık olağan dava zamanaşımının gerçekleştiği anlaşıldığından, katılan sanıklar ... ve ... müdafilerinin temyiz istemleri bu nedenle yerinde görülmekle, 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca, tebliğnameye aykırı olarak, başkaca yönleri incelenmeksizin HÜKÜMLERİN BOZULMASINA, ancak, yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususta CMUK’nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak karar verilmesi mümkün olduğundan sanıklar ... ve ... ve katılan sanıklar ... ve ... hakkında açılan kamu davalarının gerçekleşen dava zamanaşımı nedeniyle, TCK’nın 66/1-e ve CMK’nın 223/8. maddeleri gözetilerek ayrı ayrı DÜŞMESİNE, 21/06/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.