Yargıtay Kararları - Konut dokunulmazlığını ihlal - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2014/36928 Esas 2015/1404 Karar Sayılı İlamı

8. Ceza Dairesi
Esas No: 2014/36928
Karar No: 2015/1404
Karar Tarihi: 21.01.2015

Konut dokunulmazlığını ihlal - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2014/36928 Esas 2015/1404 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Mahkeme, sanığın konut dokunulmazlığını ihlal suçuyla hükümlü olduğunu belirtmiştir. Sanık müdafinin duruşmalı inceleme istemi reddedilerek yapılan incelemede, bozmaya uyularak yeniden yargılama yapıldığı belirtilmiştir. Sanığın yalnızca kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından koşullu salıverilmesine kadar kısıtlama uygulanabileceği belirtilerek, kendi altsoyu dışındakiler üzerindeki yetkilerini de kapsayacak şekilde uygulama yapılmış olmasının yasaya aykırı olduğu ancak, düzeltilebileceği belirtilmiştir. Bu nedenle hükmün düzeltilerek onanmasına karar verilmiştir. Kanun maddeleri olarak 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53/3 ve 1412 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 322. maddeleri belirtilmiştir. 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi ise 1. fıkrasının (c) bendinde yazılı sanığın kendi altsoyu üzerindeki velayet hakkından, vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan koşullu salıverme tarihine, 1. fıkrada yazılı diğer haklardan ise 2. fıkra gereğince cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasını öngörmektedir.

8. Ceza Dairesi 2014/36928 E. , 2015/1404 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Konut dokunulmazlığını ihlal
HÜKÜM : Hükümlülük

Gereği görüşülüp düşünüldü:

Hükmolunan ceza miktarına göre sanık müdafiinin duruşmalı inceleme isteminin CMUK.nun 318. maddesi uyarınca oybirliğiyle reddine karar verilerek yapılan incelemede;

Bozmaya uyularak; yapılan yargılamaya, dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde gösterilen ve değerlendirilen delillere, oluşa ve mahkemenin soruşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, suçun oluşumuna ve niteliğine uygun kabul ve uygulamasına, hukuka uygun, yasal ve yeterli olarak açıklanan gerekçeye göre sanık müdafiinin, temyiz itirazları yerinde görülmediğinden reddine, ancak:

5237 sayılı TCK. nun 53/3. madde ve fıkrası uyarınca sanığın yalnızca kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından koşullu salıverilmesine kadar kısıtlama uygulanabilecek iken, kendi altsoyu dışındakiler üzerindeki yetkilerini de kapsayacak şekilde uygulama yapılması,

Yasaya aykırı ise de, yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK. nun 322. maddesi gereğince düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hükümden 5237 sayılı TCK. nun 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölüm çıkarılarak yerine “TCK. nun 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca 1. fıkranın (c) bendinde yazılı sanığın kendi altsoyu üzerindeki velayet hakkından, vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan koşullu salıverme tarihine, 1. fıkrada yazılı diğer haklardan ise 2. fıkra gereğince cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına” yazılmak suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun olan hükmün (DÜZELTİLEREK ONANMASINA), 21.01.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.