
Esas No: 2016/11960
Karar No: 2019/4657
Karar Tarihi: 11.04.2019
Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2016/11960 Esas 2019/4657 Karar Sayılı İlamı
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi
(Asliye Ticaret Mahkemesi)
Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davalı ... vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:
-K A R A R-
Davacılar vekili; müvekkillerinin murisi olan ..."ın 17/09/2014 tarihinde yol kavşağında meydana gelen tek taraflı trafik kazasında vefat ettiğini, kazanın sürücü ..."ın çok hızlı olması ve direksiyon hakimiyetini kaybetmesi sebebiyle meydana geldiğini, sürücünün asli ve tek kusurlu taraf olduğunu, kazaya karışan aracın sigortacısının davalı ... olduğunu beyan etmiş ve davacılar lehine destekten yoksun kalma tazminatı ile cenaze masraflarına hükmedilerek bu bedellerin davalıdan alınarak davacılara ödenmesini talep etmiştir.
Davalı .... vekili; davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, iddia, savunma, toplanan deliller ve benimsenen bilirkişi raporuna göre; davanın kabulüne, davacı ... için 162.786,16 TL , davacı ... için 23.405,95 TL, davacı ... için 8.012,24 TL, davacı ... için 5.874,22 TL destekten yoksun kalma tazminatı ve 350,00 TL cenaze ve defin masrafı olmak üzere toplam 200.428,57 TL"nin dava tarihinden itibaren avans faizi ile beraber davalıdan alınarak davacılara verilmesine karar verilmiş; hüküm davalı ... vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava, 2918 sayılı Karayolları Trafik Kanunu kapsamında, haksız eyleme dayalı maddi tazminat istemine ilişkindir.
Davalıya sigortalı araç özel araç olup, asıl zarar verenden istenilemeyecek ticari temerrüt faizinin, onun sorumluluğunu üstlenen davalı sigortadan da istenemeyeceği, dolayısıyla bu aracın haksız eyleminin de TTK"nın 3. maddesi uyarınca ticari iş niteliği taşımamasına, bu durumda da bu davalıdan ancak yasal faiz istenebileceğine göre, davalı ... bakımından istem gibi ticari işlerde öngörülen temerrüt faizine hükmedilmesi doğru olmayıp, bozma nedeni ise de; bu yanılgının giderilmesi yargılamanın tekrarını gerektirir nitelikte görülmediğinden hükmün 6100 sayılı HMK’nın geçici 3/II maddesi delaletiyle 1086 sayılı HMUK’nın 438/7 maddesi uyarınca düzeltilerek onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hüküm fıkrasının 1. bendindeki "avans" ibaresinin hükümden çıkarılarak yerine "yasal" ibaresinin yazılmasına ve hükmün bu şekli ile DÜZELTİLEREK ONANMASINA, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davalıya geri verilmesine 11/04/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.