
Esas No: 2017/24124
Karar No: 2019/17990
Karar Tarihi: 03.10.2019
Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/24124 Esas 2019/17990 Karar Sayılı İlamı
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK
Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı işyerinde 07/04/2013-14/11/2014 tarihleri arası güvenlik görevlisi olarak çalıştığını, iş sözleşmesini haklı nedenle feshettiğini beyanla kıdem tazminatı, ücret, fazla çalışma, ulusal bayram ve genel tatil alacaklarının tahsilini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna göre, yazılı gerekçe ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki diğer temyiz itirazları yerinde değildir
2-Ulusal bayram ve genel tatil ile fazla çalışma ücretinin son ücrete göre hesaplanması doğru olmayıp, ait olduğu dönem ücretiyle hesaplanması gerekir.Bu durumda fazla çalışma ücretlerinin hesabı için işçinin son ücretinin bilinmesi yeterli olmaz. İstek konusu dönemler açısından da ücret miktarlarının tespit edilmesi gerekir. İşçinin geçmiş dönemlere ait ücretinin belirlenememesi halinde, bilinen ücretin asgari ücrete oranı yapılarak buna göre tespiti gerekir. Ancak işçinin işyerinde çalıştığı süre içinde terfi ederek çeşitli ünvanlar alması veya son dönemlerde toplu iş sözleşmesinden yararlanılması gibi durumlarda, meslek kuruluşundan bilinmeyen dönemler için ücret araştırması yapılmalı ve dosyadaki diğer delillerle birlikte değerlendirmeye tabi tutularak bir karar verilmelidir.
Somut olayda davacı en son net 1.250,00 TL (brüt 1.745,69 TL) ücretle çalıştığını iddia etmiştir. Davalı ise süresinde davaya cevap vermemekle iddiayı inkar etmiştir. Mahkemece davacının net 1.250,00 TL(brüt 1.745,69 TL) ücretle çalıştığı kabul edilmiştir. Davacının banka hesap özetleri, taraf tanık beyanları ve emsal ücret araştırması birlikte değerlendirildiğinde davacının kabul edilen ücret miktarında isabetsizlik bulunmadığı ancak davacının geçmiş döneme ait ücretinin tespiti sırasında davacının son ücretinin asgari ücrete oranı (1.745,69TL/1.134,00TL=1,54 kat) 1,54 olduğu halde hesap raporunda 1,97 oranı kabulü ile hesaplama yapılması hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ:Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen sebeplerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 03/10/2019 tarihinde oybirliği ile karar verildi.