MAHKEMESİ :FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA


Taraflar arasında görülen davada Ankara 1. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 30/09/2014 tarih ve 2013/54-2014/208 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesinin taraf vekilleri tarafından istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin aynı zamanda ticaret unvanı olan Turkish Yatırım + Şekil ibaresinin 9, 35, 36 ve 38. sınıflarda marka olarak tescili için başvuruda bulunduğunu, başvurunun KHK"nın 7/1-c maddesi uyarınca kısmen reddedildiğini, davalının ticaret unvanını uzun yıllardır kullandığını ve bu nedenle markalarının ayrıt edicilik kazandığını, birçok yatırım firmasının da bu “Yatırım” ibaresini "fınansal ve parasal hizmetler" sınıfında tescilli marka olarak kullandığını, Paris özleşmesinin 8. maddesi ve KHKfnm 8/3. maddesi gereğince ticaret unvanının korunduğunu, 3. Kişilere karşı bu hakkı söz konusu olan davacının ticaret unvanından oluşturduğu ibareyi kendi adına tescil hakkı bulunduğunu, belirterek YİDK kararının iptali ile davacı adına yapılmış 2010/70224 no.lu başvurunun 35. ve 36. sınıf kapsamında reddedilen hizmetlerde tesciline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı kurum vekili, açılan davanın yerinde olmadığını, YİDK kararının usul ve yasaya uygun bulunduğunu söyleyerek davanın reddini istemiştir.
Mahkemece tüm dosya kapsamına göre, red gerekçesinin KHK"nın 7/1-c maddesine dayandığı anlaşılmakla TURKİSH YATIRIM ŞEKİL ibareli davacı başvurusunun "Finansal ve Parasal hizmetler"" ile "Gayrimenkul komisyonculuğu, müşavirliği ve idaresi hizmetleri." açısından KHK m. 7/1-c anlamında cins, çeşit, vasıf, amaç, coğrafi kaynak bildiren bir ibare olduğu, buna karşılık ""iş yönetimi, idaresi ve bu konular ile ilgili danışmanlık, muhasebe ve mali müşavirlik hizmetleri" (ithalat-ihracat acente Manetlferi dahil), Ticari ve sınai ürünler için eksperlik hizmetleri, açık artırmaların düzenlenmesi ve gerçekleştirilmesi hizmetleri, gümrük müşavirliği hizmetleri, Sigorta hizmetleri" açısından 7/I-c kapsamına girmediği, davacının m.7/son anlamında markasına kullanım yoluyla ayırt edicilik kazandırdığını ispat edemediği gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne, YİDK’in başvurunun kısmen reddine ilişkin kararının, iş yönetimi idaresi ve bu konularla ilgili danışmanlık muhasebe ve mali müşavirlik hizmetleri (ithatla-ihracat açente hizmetleri dahil) ticari ve sınai ürünler için eksperlik hizmetleri açık arttırmaların düzenlenmesi ve gerçekleştirilmesi hizmetleri, gümrük müşavirliği hizmetleri sigorta hizmetleri yönünden iptaline karar verilmiştir.
Kararı taraf vekilleri temyiz etmiştir.
1- Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davıalı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Davacı tarafın temyiz itirazına gelince, mahkemece, davacı başvurusuna konu “TURKİSH YATIRIM+Şekil” unsurlu marka başvurusununu 36. sınıfta yer alan hizmetler yönünden 556 sayılı KHK’nın 7/1-c maddesi uyarınca tanımlayıcı olduğu gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiş ise de, Dairemizin daha önce verilen 13/03/2015 tarih, 2014/18242 Esas ve 2015/3506 sayılı emsal kararında da belirtildiği üzere başvuru konusu ibarenin 36 sınıfta yer alan “Sigorta hizmetleri, Finansal ve Parasal hizmetler, Gayrimenkul Komisyonculuğu, Müşavirliği ve İdareciliği hizmetleri, Gümrük Müşavirliği hizmetleri” yönünde de ayırt edicilik vasfı taşıdığı ve tanımlayıcı olmadığı kabul edilmiştir. Mahkemece hatalı gerekçe ile davanın 36. sınıfta yer alan hizmetler yönünden reddine karar verilmesi doğru görülmemiş ve hükmün bu nedenle temyiz eden davacı yararına bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin tüm temyiz istemlerinin reddine, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz istemlerinin kabulü ile hükmün temyiz eden davacı yararına BOZULMASINA, aşağıda yazılı bakiye 8,50 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davacıya iadesine, 13/06/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.