....

DAVA :Taraflar arasındaki, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı ile fazla mesai ücreti, izin ücreti, hafta tatili ücreti, ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesi davasının yapılan yargılaması sonunda; ilamda yazılı nedenlerle gerçekleşen miktarın faiziyle birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine ilişkin hükmün süresi içinde duruşmalı olarak temyizen incelenmesi davalı avukatınca istenilmesi üzerine dosya incelenerek işin duruşmaya tabi olduğu anlaşılmış ve duruşma için 16/01/2018 Salı günü tayin edilerek taraflara çağrı kağıdı gönderilmişti. Duruşma günü davalı adına Avukat ... ile karşı taraf adına Avukat ... geldiler. Duruşmaya başlanarak hazır bulunan avukatların sözlü açıklamaları dinlendikten sonra duruşmaya son verilerek Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor sunuldu, dosya incelendi gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı Şirkette 05/08/2006-29/11/2010 tarihleri arasında tır şoförü olarak sürekli çalıştığını, iş akdinin haksız ve bildirimsiz olarak feshedilerek ihbar ve kıdem tazminatının ödenmediği, haftanın 7 günü ile dini ve milli bayramlarda çalıştığı gibi yıllık izinlerinin de kullanmadığını, bunlara ilişkin ücretlerinin ödenmediğini, müvekkiline davalı işverence bütün haklarının ödeneceği söylenerek ibraname imzalattırıldığını, bu ibranameye rağmen alacak ödenmediğini iddia ederek kıdem ve ihbar tazminatı, fazla çalışma ücreti, hafta tatili ücreti, yıllık ücretli izin, ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının tahsilini talep etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davanın yetkisiz mahkemede açıldığını, davacının işten çıkartılmadığını, işi bizzat kendisinin bıraktığını, müvekkilini ibra ederek istifa ettiğini, ihtirazi kayıt ileri sürmediğini, yıllık izinlerini kullandığını, kullanmadığı izinlerin parasını aldığını, fazla çalışma iddiasının hakkın kötüye kullanılması olduğunu, şoförlerin günde 8 saatten fazla çalışamayacaklarını, takograf kayıtlarının delil olamayacağını, süre ihlalinden dolayı davacının ceza alıp almadığının maliye müdürlüğünden sorulması halinde davacının fazla çalışma yapıp yapmadığının ortaya çıkacağını, davacının günde en fazla 5 saat şoförlük yaptığını kalan saatlerde istirahat ettiğini, davacının 20 U 6218 plakalı aracı kullanmış olup bu aracın kaydı istendiğinde tüm çalışma saatlerinin ortaya çıkacağını, davacının çalıştığı süre boyunca her hafta bir gün mutlaka izin kullandığını, ulusal bayram ve genel tatil ücreti ve hafta tatili ücreti alacağının olmadığını savunarak davanın reddini talep etmiştir.

C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkeme, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanarak davacının davalıya ait Şirkette 05/09/2006 tarihinde tır şoförü olarak çalışmaya başladığı, iş sözleşmesinin 07/04/2011 tarihinde feshedildiği, davalı işyerine verdiği ibra belgesi ile çalışmış olduğu Şirketten başka bir firmada çalışmak için istifa ettiğini bildirdiği, istifa dilekçesinin davacının iddiasının aksine iradeyi fesat eden nedenlerle alındığına ilişkin bir delilin bulunmadığı, davacı tanıklarının davacıdan önce işyerinden ayrılıp anlatımlarının duyumlara dayanması nedeniyle bu konudaki beyanlarına itibar edilmeyeceği, istifa yolu ile iş sözleşmesinin feshetmesi nedeniyle kıdem ve ihbar tazminatlarına hak kazanmadığı, davacının fazla çalışma ücreti, hafta sonu tatili ücreti, ulusal bayram ve genel tatil ücreti ve yıllık izin ücretlerinin ödendiğini ispat yükü davalı tarafa ait olmasına rağmen bu durumun davalı tarafından ispatlanamadığı bu alacak kalemlerinin bilirkişi tarafından usulüne uygun olarak hesaplandığı, davacı vekilinin davasını İstanbul 16. İş Mahkemesi aracılığı ile yaptırılan bilirkişi incelemesine göre ıslah ettiği, bu raporun diğer raporlara göre hüküm kurmaya daha elverişli olduğu, davacının huzurda davalı vekilinin yemin teklifini kabul ederek özellikle fazla çalışma olgusu bakımından teklif edilen tüm hususlarda yemini eda ettiği gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalı temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Ücret bordrolarına ilişkin kurallar burada da geçerlidir. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp kanıtlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda tarafların, tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
İmzalı ücret bordrolarında fazla çalışma ücreti ödendiği anlaşılıyorsa, işçi tarafından gerçekte daha fazla çalışma yaptığının ileri sürülmesi mümkün değildir. Ancak, işçinin fazla çalışma alacağının daha fazla olduğu yönündeki ihtirazi kaydının bulunması halinde, bordroda görünenden daha fazla çalışmanın ispatı her türlü delille yapılabilir. Bordroların imzalı ve ihtirazi kayıtsız olması durumunda, işçinin bordroda belirtilenden daha fazla çalışmayı yazılı belge ile kanıtlaması gerekir. İşçiye bordro imzalatılmadığı halde, fazla çalışma ücreti tahakkuklarını da içeren her ay değişik miktarlarda ücret ödemelerinin banka kanalıyla yapılması durumunda, ihtirazi kayıt ileri sürülmemiş olması, ödenenin üzerinde fazla çalışma yapıldığının yazılı delille ispatlanması gerektiği sonucunu doğurmaktadır.
Somut uyuşmazlıkta, davacı davalı işyerinde tır şoförü olarak çalışmıştır. Hükme dayanak bilirkişi raporunda tanık beyanları ve Karayolları Trafik Kanunu ve ilgili yönetmeliklere dayanılarak, davacının haftanın 7 günü 9 saat çalıştığı kabul edilip haftalık 18 saat fazla çalışma ücreti hesaplanmıştır. Tanık beyanları fazla çalışma iddiasını ispatlamaya elverişli değildir. Davacının mahkeme huzurunda eda ettiği yemininde “… bir gün içerisinde yemek ve çay molası verilmeksizin aralıksız 9 saat araç kullandığı …” şeklinde beyanda bulunmuştur. Yargıtay 22. Hukuk Dairesi’nce incelemesi yapılan emsal 2014/26900 E. sayılı dava dosyasında davacının 7 gün 9 saat çalıştığı kabul edilerek haftalık 10,5 saat fazla çalıştığı kabul edilmiş, mahkeme kararı da bu yönden kesinleşmiştir. Her iki dava dosyasında da davacıların pozisyonu aynı olduğu gibi beyanı hesaplamaya esas alınan tanığın da aynı olduğu görülmüştür. İşbu davada davacının hafta tatili ücreti de hüküm altına alınmıştır. Açıklanan bu delil durumu karşısında davacının haftanın 7 günü, günlük 9 saat çalıştığı ve 7 nci gün çalışmasından hafta tatili alacağı olarak hesaplanan 7,5 saatin tenzili ile de haftalık 10,5 saat fazla çalışması yaptığının kabulü dosya içeriğine uygun olacaktır. Yanılgılı değerlendirme ve hatalı hesap tarzına itibarla fazla çalışma alacağının yazılı şekilde kabulü bozmayı gerektirmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, davalı yararına takdir edilen 1.630,00 TL duruşma avukatlık parasının karşı tarafa yükletilmesine, peşin alınan temyiz harcının isteği halinde ilgilisine iadesine, 16/01/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.
....