MAHKEMESİ : BAYRAMİÇ ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ (İŞ)
TARİHİ : 08/06/2015
NUMARASI : 2015/52-2015/140

Davacı işveren haksız yere ödenen ihbar tazminatının iadesini talep etmiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davalı ile davacı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı işveren ihbar tazminatının, fesihte bulunan tarafın bildirim sürelerine uymaması halinde ödemesi gereken miktarının kanun ile belirlenen bir para tutarı olduğunu, geçici işçilerin yaşlılık veya emeklilik aylığı almaya hak kazanmaları sebebiyle 5620 sayılı Kanunun geçici 1. maddesi gereğince sözleşmelerinin sona erdirilmesi durumunda kendilerine ihbar tazminatı ödenmesinin mümkün olmadığını, idare tarafından davalıya ihbar tazminatı ödendiğini, bu nedenlerden dolayı davalıya ödenen ihbar tazminatının ödeme tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle birlikte davalıdan tahsili ile kuruma verilmesine, yargılama giderleri ve ücreti vekaletin davalıya yükletilmesine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı işçi, iş sözleşmesinin sona erdirilmesi durumunda kıdem tazminatı ile ihbar tazminatı ödenmesinin de bir hak olduğunu bu nedenlerden dolayı davanın reddine, yargılama giderlerinin davacıya yükletilmesine karar verilmesini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, 5620 sayılı Kanunda, sürekli işçi kadrosuna veya sözleşmeli personel statüsüne geçişi yapılamayan geçici işçilerin, yaşlılık veya emeklilik aylığına hak kazanmaları durumunda iş sözleşmelerinin sona erdirilmesi hükme bağlanmış olmakla birlikte, sona eren iş sözleşmesi sebebiyle elde edecekleri yasal hakların kapsamı hakkında 5620 sayılı Kanunda açık bir düzenleme yapılmadığı gibi başka bir mevzuatta da bu konuya ilişkin olarak herhangi bir hüküm bulunmadığı, Kanunun geçici 1 inci maddesinin üçüncü fıkrasındaki; “işçilerin, yaşlılık veya emeklilik aylığı almaya hak kazanacakları tarihte iş sözleşmelerinin sona erdirileceği ifadesi; sözleşmenin belirli bir olgunun gerçekleşmesi sonucunda fesih edileceği” anlamına geldiği, dolayısıyla taraflar arasındaki iş sözleşmesinin 5620 sayılı Kanundan sonraki durumunun belirli süreli iş sözleşmesine dönüştüğü gerekçesiyle davalı işçinin ihbar tazminatına hak kazanmayacağı sonucuna varılmış ve işverene iadesi yönünde karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı yasal süresi içinde taraflar temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davacının tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Davalının temyizine gelince:
Taraflar arasındaki uyuşmazlık 5620 sayılı Kanun gereği yaşlılık aylığı almaya hak kazanan geçici işçilerin iş sözleşmelerinin işverence feshinde ihbar tazminatının ödenip ödenemeyeceği noktasında toplanmaktadır.
Mahkemece davacının iş sözleşmesinin belirsiz süreli olduğu tespiti yapıldığı halde Maliye Bakanlığı Uzman Yardımcısının bu konudaki görüşünü gerekçeye almak suretiyle, yaşlılık aylığına hak kazanma halinde geçici işçiler bakımından iş sözleşmelerinin feshi gerektiğinden, sözü edilen yaşlılık aylığına hak kazanma olgusunun İş Kanunu’nun 11. maddesindeki belli olgunun gerçekleşmesi olarak kabulü ile iş sözleşmesinin belirli süreli hale dönüştüğü kabul edilmiştir. Bu durumda davalı işçinin ihbar tazminatına hak kazanmayacağı gerekçesiyle işverence yapılan ödemenin iadesine dair karar verilmiştir.
5620 sayılı Kanunun geçici 1. maddesinde, “Bu Kanunun 1 inci maddesinde belirtilen şartları taşımadıkları için sürekli işçi kadrolarına veya sözleşmeli personel statüsüne geçişi yapılamayan ve bu Kanunun 3 üncü maddesi kapsamına girmeyen geçici işçiler, il-gili idare, kurum ve kuruluşlarca bir malî yılda 6 aydan az olmak üzere ve bu Kanunun 3 üncü maddesinde belirtilen usûle göre vizesi yapılacak geçici iş pozisyonlarında çalıştırılmaya devam olunabilir.
Sözleşmeli personel statüsüne geçmeyi kabul etmeyenler, 2006 yılındaki çalışma sürelerini aşmamak kaydıyla bu Kanunun 3 üncü maddesinde belirtilen usûle göre vizesi yapılacak geçici iş pozisyonlarında istihdam edilmeye devam olunurlar.
Ancak; bu maddenin birinci ve ikinci fıkraları kapsamına girenlerin bağlı bulunduğu sosyal güvenlik kurumundan yaşlılık veya emeklilik aylığı bağlanmasına hak kazanacakları tarihte iş sözleşmeleri tüm yasal hakları ödenmek suretiyle sona erdirilir” şeklinde düzenlemelere yer verilmiştir.
Somut olayda davalı işçinin geçici işçi olarak çalıştığı, daimi kadroya alınma şartlarını haiz olmadığı, sözleşmeli personel olarak çalışmayı da kabul etmediği anlaşılmaktadır. Yaşlılık aylığı tahsisi koşullarını haiz olduğunda işveren tarafından emeklilik için dilekçe vermesi istenmiş ancak davalı işçi bu yönde dilekçe vermemiş ve çalışmak istediğini belirtmiştir.
Davacı işveren tarafından iş sözleşmesinin feshedildiği tartışma dışıdır. Fesih bildiriminde davalı işçinin yaşlılık aylığı için dilekçe vermediği bu nedenle iş sözleşmesinin feshedildiği yazılıdır. İş sözleşmesinin işverence feshinde işçiye ihbar öneli tanınmadığı da anlaşılmaktadır.
Davalı ile işveren arasındaki sözleşmenin belirsiz süreli olup sözleşme yapıldığı sırada sözleşme süresini sınırlayan belli bir olgu bulunmamaktadır. Yasa gereği emeklilik hakkını kazanların iş sözleşmelerinin feshedileceği kuralının varlığı, iş sözleşmesinin belirli süreli hale dönüştürmediği gibi, iş sözleşmesinin işverence feshedildiği gerçeğini de değiştirmez. Davalı işçiye ödenen ihbar tazminatı 4857 sayılı İş Kanunu’nun 17. maddesine dayanmakta olup işverence geri istenemez. Davanın reddi gerekirken yazılı şekilde kabulüne karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ:Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 14/01/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.